रात्र झाली कि रातराणीच्या फुलाच्या गंधाने चांदण्या रात्री नागाच्या शोधात फिरणाऱ्या कामोत्सक नागीनिप्रमाणे ती अंथरुणावर वळवळत रहायची. एक ना अनेक परिचित अपरिचित चेहरे आपल्याशी जवळीक करू पाहताहेत असे तिला वाटू लागायचं. आणि मध्येच म्हातारी सासू डोळे वटारून पाहत असल्याचा भास तिला व्हायचा. तिची अंघोळीची वेळ झाली कि एकदम पोरांच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक उठायची, ते भ्रमचीत्त व्हायचे हे नाझनिनने ओळखले होते. तिने त्यांच्याकडे अभिवितपणे पहिले. तसे ते रूममध्ये शिरून गायब झाले. ती स्वत:शीच पुटपुटली होती. किती भित्री आहेत हि पोर..? मी रे काय करतेय तुम्हाला आणि स्वत:शीच खुदकन हसली. होती. जावेद किवा आणखी कुणीतरी अंघोळीच्या वेळी येऊन जात होते हे नक्की पण जावेद येत असेल तर किती बरे होईल. कारण त्याच शरीर सौष्ठव दृष्टी लागण्यासारखी आकर्षक होती.. शिवाय हुशार. ती अंघोळीला बसली. आजही कुणीतरी येणार याची खात्री तिला होती. ती शाम्पूने अंघोळ करीत होती.
अंगावर फक्त चड्डी तेवढी होती. बाकी उरोज नग्नच. आज तिने युक्तीच करून ठेवली होती. तिची नजर त्या फटीकडे होती. इतक्यात कुणीतरी फटीला डोळा लाऊन आत पाहत असल्याचे तिला जाणवले. ती तयारीत होतीच. मुद्दामच उठून उभी राहिली. तिनेही फटीतून डोळा किलकिला करून पहिले. त्याबरोबर ती व्यक्ती थोडी बाजूला सरकली. तेवढ्यात ती व्यक्ती तिला दिसली. आणि तिला अत्यानंद झाला. तिची आशा फलद्रूप झाली होती. कारण जावेदच अधाशी नजरेने तिला न्याहाळत होता. ती तशीच आवाज न करता बादली आड येऊन बसली. पाण्याचा तांब्या अंगावर ओतू लागली. तिचे उरोज हालचाली बरोबर हिंदकळत होता. शाम्पूचा मंद वास सर्वत्र पसरला होता. तिने सर्वांगावरून साबणाची वडी फिरवली. मांड्यामध्ये साबणाचा फेस मुद्दामच चोळला जेणेकरून जावेद बेभान व्हावा अशी तिची इच्छा होती. आणि. तो जीव घेणा एकांत. आकर्षक दृश्य पाहून कोण पागल होणार नाही? सलग तीन चार दिवस तिने त्याला तस न्याहाळू दिल. ती मुद्दामच नग्न होऊन अंघोळ करीत होती. भरदार उरोज आणि योनी त्याला दिसेल अशी बसत होती. जावेदची झोप उडाली असणार हे तिने ओळखले होते. तिला तेच हवे होते. त्यानेच पुढाकार घ्यावा म्हणून ती त्याला चेतवीत होती. त्याला तळमळत ठेऊन आपल्या जाळ्यात ओढायच. आस तिने निश्चय केला. त्या दिवशी रविवार होता. इतर सर्वजन कुठेतरी बाहेर गेले होते. पण जावेद चटावल्यामुळे कुठे गेला नव्हता. दुपारची वेळ सर्वत्र सामसूम झालेली. ती आपल्या पलंगावर पडून होती. नजर मात्र बाहेरच्या चाहुलीकडे लागलेली. हीच वेळ तिने साधायची ठरवलं. 'उई मा'. अशी ती जोरात विव्हलली. आपण खरोखरच आपटलोच अशा अविभोवत उभी राहिली. तिचे विव्हालण्याचे नाटक चालूच होते. त्या तिच्या विव्हल्ण्याने जावेद प्रथम घाबरला. तिच्या चाहुलीकडे तो लक्ष लाऊन बसला होता. पुन्हा तिच्या कन्ह्ण्याचा आवाज येताच धावतच तिच्या खोलीत आला. त्याने दाराला हात लावताच ते उघडल गेल होत. 'क्या हुआ, क्या हुआ?' तिच्याजवळ घाईने येत त्याने विचारले.
(क्रमश:...)
अंगावर फक्त चड्डी तेवढी होती. बाकी उरोज नग्नच. आज तिने युक्तीच करून ठेवली होती. तिची नजर त्या फटीकडे होती. इतक्यात कुणीतरी फटीला डोळा लाऊन आत पाहत असल्याचे तिला जाणवले. ती तयारीत होतीच. मुद्दामच उठून उभी राहिली. तिनेही फटीतून डोळा किलकिला करून पहिले. त्याबरोबर ती व्यक्ती थोडी बाजूला सरकली. तेवढ्यात ती व्यक्ती तिला दिसली. आणि तिला अत्यानंद झाला. तिची आशा फलद्रूप झाली होती. कारण जावेदच अधाशी नजरेने तिला न्याहाळत होता. ती तशीच आवाज न करता बादली आड येऊन बसली. पाण्याचा तांब्या अंगावर ओतू लागली. तिचे उरोज हालचाली बरोबर हिंदकळत होता. शाम्पूचा मंद वास सर्वत्र पसरला होता. तिने सर्वांगावरून साबणाची वडी फिरवली. मांड्यामध्ये साबणाचा फेस मुद्दामच चोळला जेणेकरून जावेद बेभान व्हावा अशी तिची इच्छा होती. आणि. तो जीव घेणा एकांत. आकर्षक दृश्य पाहून कोण पागल होणार नाही? सलग तीन चार दिवस तिने त्याला तस न्याहाळू दिल. ती मुद्दामच नग्न होऊन अंघोळ करीत होती. भरदार उरोज आणि योनी त्याला दिसेल अशी बसत होती. जावेदची झोप उडाली असणार हे तिने ओळखले होते. तिला तेच हवे होते. त्यानेच पुढाकार घ्यावा म्हणून ती त्याला चेतवीत होती. त्याला तळमळत ठेऊन आपल्या जाळ्यात ओढायच. आस तिने निश्चय केला. त्या दिवशी रविवार होता. इतर सर्वजन कुठेतरी बाहेर गेले होते. पण जावेद चटावल्यामुळे कुठे गेला नव्हता. दुपारची वेळ सर्वत्र सामसूम झालेली. ती आपल्या पलंगावर पडून होती. नजर मात्र बाहेरच्या चाहुलीकडे लागलेली. हीच वेळ तिने साधायची ठरवलं. 'उई मा'. अशी ती जोरात विव्हलली. आपण खरोखरच आपटलोच अशा अविभोवत उभी राहिली. तिचे विव्हालण्याचे नाटक चालूच होते. त्या तिच्या विव्हल्ण्याने जावेद प्रथम घाबरला. तिच्या चाहुलीकडे तो लक्ष लाऊन बसला होता. पुन्हा तिच्या कन्ह्ण्याचा आवाज येताच धावतच तिच्या खोलीत आला. त्याने दाराला हात लावताच ते उघडल गेल होत. 'क्या हुआ, क्या हुआ?' तिच्याजवळ घाईने येत त्याने विचारले.
(क्रमश:...)
