అటెండర్ నన్ను మాష్టారి ఇంట్లో దింపి వెళ్ళిపోయాడు. కాలేజ్ కు ఆనుకునే ఉంది అది. మూడు బెడ్ రూంలు ఉన్న ఇండిపెండెంట్ ఇల్లు అది. ఇంత ఇంట్లో ఆయన ఒక్కడే ఉండడమేంటీ! అన్న నా అనుమానానికి జవాబుగా గోడపై ఆయన భార్య ఫొటో కనిపించింది దండతో. అది చూసి "పాపం, ఈ వయసులో తోడు లేకుండా పోయింది ఆయనకి.." అనుకున్నాను. ఆయనకి ఇద్దరు అబ్బాయిలు ఉండాలి. వేరే ఊర్లో సెటిల్ అయ్యి ఉంటారులే అనుకుంటూ, ఒక రూం ని సెలెక్ట్ చేసుకొని, అందులో నా బట్టలు సర్దుకున్నాను. ఆ తరవాత ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి, కాలేజ్ కు వెళ్ళిపోయాను. సాయంత్రం వరకూ క్లాసెస్. తరవాత లైబ్రరీ. ఇంటికి చేరేసరికి ఏడయ్యింది. అప్పటికే మాష్టారు వచ్చేసారు.
నన్ను చూడగానే, "ఏంట్రా! మొదటి రోజే అంత చదివేయకూడదు." అన్నాడు. నేను నవ్వేసాను. "సరే! రా, భోజనం చేసేయ్.." అన్నాడు. అక్కడ డైనింగ్ టేబుల్ మీద డిషెస్ నీట్ గా సర్ది ఉన్నాయి. ఎవరు వండారూ అన్నట్టుగా ఆయన వైపు చూసాను. "వంట అమ్మాయి ఉందమ్మా. వంట చేసి వెళ్ళిపోతుంది. పద, భోంచెయ్.." అన్నాడు. "మీరూ రండి మాష్టారూ. కలసి తిందాం.." అన్నాను. "నేను తరవాత తింటానులే అమ్మా, నాకు వేరే పని ఉంది." అన్నాడు ఆయన. "ఆ పని భోజనం అయ్యాక చేసుకోవచ్చుగా.." అన్నాను. "ఆ పని భోజనానికి ముందే చేయాలిలే.." అన్నాడు ఆయన మొహమాటంగా. ఆ పని ఏంటో అర్ధమై నవ్వొచ్చింది నాకు. ఎందుకంటే, రోజూ ఇంట్లో నాన్న చేసే పనే అది, తాగడం. నేను నవ్వేస్తూ, "ఫరవాలేదు మాష్టారూ, ముందు ఆ పని కానివ్వండి. తరవాతే తిందాం..మా నాన్నతో నాకు అలవాటే.." అంటూ, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి వెళ్ళి, "ఇంతకీ అవి ఎక్కడున్నాయీ!?" అన్నాను. ఆయన సిగ్గుగా నవ్వేస్తూ, "ఫ్రిజ్ పక్కన టేబుల్ కింద.." అన్నాడు. "నేను తెస్తా, మీరు అలా రిలేక్సుడుగా కూర్చోండీ.." అంటూ, టేబుల్ దగ్గరకి వెళ్ళి విస్కీ బాటిల్ తీసాను. ఫ్రిజ్ ఓపెన్ చేస్తే సోడా, వాటర్ బాటిల్ కనిపించాయి. వంటగదిలో గ్లాస్ కనిపించింది. అన్నింటినీ ట్రేలో సర్దుకొని, ఆయన కూర్చున్న సోఫా ఎదురుగా ఉన్న టీపాయ్ మీద పెట్టాను. నేను అలా చకచకా అన్నీ చేసేస్తుంటే, ఆయన నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు. నేనూ నవ్వుతూ, "మరి మంచింగూ!?" అన్నాను. "వంటగదిలో వేయించిన పల్లీలు ఉంటాయి, తీసుకురా.." అన్నాడు. నేను తెచ్చి, టీపాయ్ మీద పెట్టి, అక్కడే ఉన్న కుర్చీలో కూర్చున్నాను. ఆయన పెగ్గు కలుపుకుంటూ, "ఏం చేయనమ్మా, ఒంటరి జీవితం. అదేమో గోడెక్కేసింది. పిల్లలు దేశం వదిలిపోయారు." అంటూ, నెమ్మదిగా తాగుతూ, "కాలేజ్ లో ఉన్నంతసేపూ ఏమీ అనిపించదు. ఇంటికి వస్తేనే..ఇలా.." అంటూ ఉండగా ఆయన కళ్ళలో సన్నటి కన్నీటిపొర. ఆయనని అలా చూస్తుంటే నా మనసు చివుక్కుమని, గబుక్కున లేచి, ఆయన పక్కన కూర్చొని, "అదేంటి మాష్టారూ, ఇకనుండి మీకూడా నేనుంటాను కదా.." అన్నాను. ఆయన ఆప్యాయంగా నా చేయి నొక్కి, "అవునమ్మా..అందుకే హేపీగా ఉంది.." అంటూ, గ్లాస్ లో మిగిలింది తాగేసి, మళ్ళీ పోసుకోడానికి ముందుకు వంగాడు. "మాష్టారూ, నేను కలపనా!" అన్నాను ఉత్సాహంగా. "వచ్చా నీకూ!?" అన్నాడాయన. "ఊఁ..వచ్చు.." అంటూ, ఒక పెగ్గు కలిపి ఆయనకి అందించాను. ఆయన సిప్ చేసి, నన్ను చూసి పకపకా నవ్వేసాడు. ఆయన నవ్వు చూస్తే ముచ్చటేసింది. ఎప్పుడూ ఆయనను అలాగే నవ్వించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. అలా ఒక గంట గడిచిన తరవాత ఇద్దరం భోజనం చేసేసాం. ఆయన గుడ్ నైట్ చెప్పేసి, తన గదిలోకి పోయాడు. తాగి, ఆయన రిలేక్స్ అయ్యాడు. ఇక నేను రిలేక్స్ అవ్వడమే మిగిలిఉంది. ప్రతీ రోజూ నేను రిలేక్స్ అయ్యే పద్దతి ఒకటే. అది నన్ను నేను సంతృప్తి పరచుకోవడం.
నేను నా గదిలోకి వెళ్ళి బోల్ట్ వేసుకున్నాను. కిటికీలు అన్నీ మూసేసి ఉన్నాయో లేదో అని పరిశీలించాను. అన్నీ మూసేసి ఉన్నాయి అని నిశ్చయించుకున్నాక, లైట్ తీసేసి, నెమ్మదిగా నా బట్టలను విప్పేసి, మంచంపై వెల్లకిలా పడుకున్నాను. కళ్ళు మూసుకొని, నా చేతులతో నా స్థనాలను సున్నితంగా నిమురుకోగానే, "మ్.." అన్న నిట్టూర్పు వెలువడింది. చిన్నగా ఊపిరి తీసుకుంటూ, నెమ్మదిగా నా స్థనాలను నొక్కుకున్నాను. హాయిగా అనిపించింది. "హుమ్.." అనుకుంటూ, అలాగే కాసేపు నిమురుకొని, కాస్త పదునెక్కాక ముచ్చికలను బొటన వేలికీ, చూపుడు వేలికీ మధ్యన పట్టుకొని చిన్నగా లాగాను. అలా లాగగానే ఒక్కసారిగా ఒళ్ళంతా జిమ్మంది. "ఓహ్..మ్.." అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా ముచ్చికలను నలుపుకోసాగాను. అలా నలుపుకునే కొద్దీ, నరాలు జివ్వుమంటూ, తమకం మరింత పెరిగిపోసాగింది. అలా నలుపుకుంటూ, అప్పుడప్పుడు పిసుక్కుంటూ, నెమ్మదిగా ఒక చేతిని నా తొడల మధ్యకు తెచ్చి, కాళ్ళు విడదీసి, మెల్లగా నా పూరెమ్మల మీద మీటుకున్నాను. అలా మీటుకుంటూ ఉంటే ఒళ్ళంతా కంపనాలు వచ్చేస్తున్నాయి. "స్..ఆహ్..మ్.." అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా నా మదనకీలపై రుద్దసాగాను. అలా రుద్దుతూ ఉంటే, నా నరాలన్నీ మెలి పెట్టేస్తున్నట్టు చిన్నగా సలపరింతలు వచ్చేస్తున్నాయ్. ఆ సలపరింతలను తట్టుకోడానికి మునిపంటితో నా కింద పెదవిని కొరుక్కుంటూ, నా వేలిని నా పువ్వులోకి తోసుకున్నాను. నా ఒళ్ళంతా తాపంతో వేడెక్కిపోతుంది. ఆ వేడికి సన్నగా చెమటలు పడుతున్నాయి. ఆ తాపంతో చిన్నగా మూలుగుతూ, ఒక చేత్తో స్థనాలని పిసుక్కుంటూ, మరో చేతి వేళ్ళతో నా పువ్వుని కెలుక్కుంటూ ఉంటే, వేడి తీరక పోగా, లోపల మరింత దూలెక్కిపోతుంది. "ఇస్..అబ్బా..మ్.." అనుకుంటూ, వేళ్ళని మరింత వేగంగా కదపసాగాను. ఆ వేగానికి నా ఒళ్ళంతా కదిలిపోతుంది. అలా కదులుతూ ఉంటే నా స్థనాలు పైకి ఎగురుతూ మరింత తమకాన్ని కలగజేస్తున్నాయి. వాటి ఊపుడుని ఆపడానికి మరింత కసిగా పిసుక్కోసాగాను. పంటికింద పెదవీ, చేతిలో స్థనాలూ, వేళ్ళతో నా పూరెమ్మలూ మొత్తం ముద్దైపోతుండగా, నా పువ్వులో చెమట పట్టి రసాలు వేలికి వెచ్చగా తగలసాగాయి. ఆ రసాలు అలా ఉబుకుతూ ఉంటే, క్రమేపీ నా ఒంట్లో వేడి కమ్మగా దిగి, నా శరీరం తేలికవ్వసాగింది. నా తాపం పూర్తిగా తగ్గేవరకూ ఆ వేళ్ళను అలాగే ఆడించి, తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను. అలా కొద్ది సేపు పడుకున్న తరవాత, దాహంగా అనిపించి, నెమ్మదిగా పక్కమీదనుండి లేచి, బట్టలు కట్టుకొని, గదిలోంచి హాల్ లోకి వచ్చాను. ఫ్రిజ్ తెరిచి, వాటర్ బాటిల్ అందుకొని నీళ్ళు తాగబోతుండగా, మాష్టారి గదిలోంచి సన్నగా మూలుగు వినిపించింది. అది వినగానే, ఆయనకి ఏమయ్యిందో అన్న కంగారులో ఆయన గది దగ్గరకి వెళ్ళి, తలుపు తోసాను. లోపల గడియ వేసి ఉంది. ఏం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. లోపల ఆయన పరిస్థితి ఏంటో అన్న కంగారు ఒకవైపు. ఆ కంగారుతోనే, అక్కడ ఉన్న ఒక స్టూల్ పైకి ఎక్కి, వెంటిలేటర్ లోంచి చూడగానే, మొదట చిన్న షాక్, తరవాత నవ్వూ వచ్చాయి.ఎందుకంటే, ఆయన నిండా దుప్పటి ముసుగేసుకొని, తన అంగాన్ని కొట్టుకుంటూ అవస్థ పడుతున్నాడు. అది చూసి మొదట నవ్వొచ్చినా, వెంటనే జాలేసింది. "పాపం, ఈ వయసులో ఈయనకి ఈ కష్టాలేంటో!?" అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా అక్కడ నుంచి నా రూంలోకి వచ్చేసాను. వచ్చానేగానీ, ఆ తరవాత నాకు చాలాసేపు నిద్ర పట్టలేదు. మాష్టారి గురించి కొంత, నా గురించి కొంత అలోచనలు. ఆ ఆలోచనలతో ఎప్పుడు నిద్ర పోయానో నాకే తెలీదు. మర్నాడు ఎవరో లేపుతుంటే మెలుకువ వచ్చింది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే, ఎదురుగా మాష్టారు. "ఏంట్రా! రాత్రి నువ్వు తాగావా! నేను తాగానా!? ఆ మొద్దు నిద్ర ఏంటీ!?" అంటున్నాడాయన నవ్వుతూ. నేను సిగ్గుగా నవ్వేసి, "సారీ మాష్టారూ.." అంటూ పైకి లేచాను. "పద, కాలేజ్ కి టైం అవుతుంది. లేచి ఫ్రెష్ అవ్వు.." అని, అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు. నేను ఫ్రెషయ్యి హాల్ లోకి వెళ్ళేసరికి, డైనింగ్ టేబుల్ మీద బౌల్స్ సర్దుతూ కనిపించాడాయన. నన్ను చూడగానే, "రా అమ్మా..బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేద్దాం.." అన్నాడు. ఇద్దరం కూర్చొని తింటుండగా, ఆయన నన్నే చూస్తున్నాడు. అది గమనించి, "ఏంటి మాష్టారూ, అలా చూస్తున్నారూ!?" అన్నాను. "ఎలా ఉందీ టిఫెన్!?" అన్నాడాయన. "చాలా బావుంది మాష్టారు." అన్నాను. ఆయన రిలాక్సుడుగా నిట్టూర్చి, "హమ్మయ్య.. ఎక్కడ బావోలేదంటావేమో అనీ టెన్షన్ పడ్డానురా.." అన్నాడు. "టెన్షన్ ఎందుకు మాష్టారూ!?" అన్నాను ఆశ్చర్యంగా. ఆయన నవ్వుతూ, "ఈ రోజు కుక్ రాలేదు. అందుకే టిఫెన్ నేనే తయారుచేసా.." అన్నాడు. ఆయన అలా అనగానే ఒక్కసారిగా చాలా గిల్టీగా ఫీలయ్యాను. ఆడదాన్ని నేను తన్నిపెట్టుకొని నిద్రపోతుంటే, మగాడూ పైగా పెద్దవాడూ ఆయన వంట చేసాడు. "ఛీ.." అనుకుంటూ, "సారీ మాష్టారూ..అయినా వంటావిడ రాకపోతే నన్ను లేపొచ్చుగా.." అన్నాను బాధగా. ఆయన అలానే నవ్వుతూ, "నీకు వంటొచ్చా!?" అన్నాడు. "బ్రహ్మాండంగా వచ్చు. ఇక నుండి నేనే చేస్తా. నో కుక్. ఓకేనా!" అన్నాను ఉక్రోషంగా. ఆయన పకపకా నవ్వి, "సరే సరే..కాలేజ్ ఎగ్గొట్టి నువ్వే చెయ్.." అన్నాడు. "కాలేజ్ ఎగ్గొట్టఖ్ఖర్లేదు. కాలేజ్ అయ్యాక, ఇవెనింగ్ చేస్తాను." అన్నాను. ఆయన ఏమీ అనకుండా నన్ను అభిమానంగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు.
ఆ రోజు సాయంత్రం ఎర్లీగా మాష్టారు రాక ముందే ఇంటికి వచ్చేసి, వంట మొదలుపెట్టాను. వంట పని సగంలో ఉండగా మాష్టారు వచ్చారు. వస్తూనే, "అయితే మొదలెట్టేసావన్న మాట. సరే, ఏదైనా హెల్ప్ చేయనా!" అన్నాడాయన. "ఏం అవసరం లేదూ, జస్ట్ అలా కూర్చొని కబుర్లు చెప్పండి చాలు." అన్నాను చనువుగా. అలా అన్న తరవాత నాకే ఆశ్చర్యమేసింది, అంత చనువు ఎప్పుడొచ్చిందా అని. బహుశా రాత్రి ఆయన్ని ఆ పరిస్థితిలో చూసాక వచ్చిందనుకుంటా. అలా నేను ఆలోచిస్తూ ఉండగానే, ఆయన ఒక చైర్ తెచ్చుకొని కూర్చుంటూ, "అవునూ! ఇంకా పెళ్ళి చేసుకోలేదేం!?" అన్నాడాయన. నేను మౌనంగా ఉండిపోయేసరికి, ఆయనకి అర్ధమైనట్టుంది. వెంటనే "సారీ అమ్మా.." అన్నాడు బాధగా. నేను సిట్యువేషన్ ని తేలిక చేయడానికి, "సరే, మంచి సంబంధం ఉంటే మీరే చూడండీ..చేసుకుంటా.." అన్నాను నవ్వుతూ. "మ్..సరే.. మంచి సంబంధం అంటే, అతను ఎలా ఉండాలీ!?" అన్నాడాయన సరదాగా. నేను ఆయన్ని ఓరకంట చూస్తూ, "ఏమో మరి, నాకేం తెలుసూ! మీరే చెప్పండి, మంచి మొగుడంటే ఎలా ఉంటాడో!" అన్నాను. ఆయన "మీ ఆంటీ ఉంటే చెప్పి ఉండేది." అన్నాడు నవ్వుతూ. "పోనీ ఆంటీ ఉంటే ఏం అని ఉండేదో అదే చెప్పండీ.." అన్నాను. "దాని టేస్ట్ నీకు ఎందుకులే, నీ టేస్టేంటో చెప్పూ.." అన్నాడాయన. "ముందు ఆంటీ టేస్ట్ చెప్పండి." అన్నాను నేను మొండిగా. "ఆంటీదేముందమ్మా, దాని దృష్టిలో నేనే ఉత్తమ మొగుడిని." అన్నాడు టీజింగ్ గా. అదే ఊపులో "అయితే మీరే పెళ్ళి చేసుకోండి." అనేసి, నాలుక కరుచుకున్నాను. ఆయన పకపకా నవ్వేసాడు. ఆయన నవ్వుకు ఉక్రోషం వచ్చేసి, బుంగమూతి వేసుకొని, వంట కంటిన్యూ చేయసాగాను. అది చూసి, "ఏంట్రా! ఉడికిపోయావా!?" అన్నాడాయన. "ఏం లేదు." అని అదే ఉక్రోషంతో జవాబిచ్చాను. ఆయన పైకి లేచి నా దగ్గరకి వచ్చి, "ఏదీ మొహం చూడనీ.." అంటూ కాస్త కిందకి వంగి నా మొహంలోకి చూడబోతుంటే, నాకు నవ్వొచ్చి, మొహం తిప్పేసుకున్నాను. ఆయన అది గమనించి, "అదిగో దొంగా, నవ్వుతున్నావ్..మళ్ళీ మొహం తిప్పేసుకుంటున్నావ్.." అన్నాడు నా మొహాన్ని చూడడానికి ప్రయత్నిస్తూ. నేను మొహం తిప్పేసుకుంటూ, "నేనేం నవ్వడం లేదు." అన్నాను పెదాలలో నవ్వు దాచేసుకుంటూ. "సరే, నన్ను చూసి చెప్పూ.." అన్నాడాయన. నేను ఆయన వైపు తిరిగి, "నేను నవ్వడం లే.." అంటూ ఉండగానే,, మళ్ళీ నవ్వొచ్చేసి, పకపకా నవ్వేసాను. ఆయనా నవ్వేస్తూ, నా భుజం తట్టి, "ఎన్నాళ్ళయిందిరా ఇలా నవ్వి.." అన్నాడు. అవును నిజమే, నేనూ ఇలా నవ్వి చాలా కాలమయింది. చాలా కాలమవ్వడమేంటి, అసలు నవ్వింది ఎప్పుడో కూడా గుర్తులేదు. అలా మాష్టారితో నవ్వుకుంటూ, కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వంట పూర్తి చేసేసాను. "సరే, మరి తినేద్దామా!?" అన్నాడాయన. "భోజనానికి ముందు మీరు తీర్థం తీసుకుంటారుగా.." అన్నాను నేను. ఆయన ఆశ్చర్యంగా "తీర్థమా!?" అని, నవ్వేసి, "ఓ! అదా! నీతో మాట్లాడుతుంటే చాలు, మళ్ళీ అది ఎందుకురా!" అన్నాడు. "ఫరవాలేదు..తాగండి." అంటూ, చకచకా అన్ని ఎరేంజ్ చేసేసి, ఆయన పక్కన కూర్చొని, పెగ్గు కలిపి చేతికి అందించాను. ఆయన ఒక సిప్ తాగి, నన్ను చూసి, "థేంక్స్ రా.." అన్నాడు ఒక ఫీల్ తో. "ఎందుకు మాష్టారూ!?" అన్నాను నేను. "నువ్వు వచ్చాక నా వంటరి తనం పోయింది." అన్నాడు. "అయితే నేనే మీకు థేంక్స్ చెప్పాలి." అన్నాను నేను. "ఎందుకూ!?" అన్నాడాయన. "ఇక్కడికి వచ్చాకే, హాయిగా నవ్వగలుగుతున్నాను కాబట్టి." అన్నాను. అలా అంటూ ఉన్నప్పుడు ఎందుకో నా కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. ఆయన అది చూసి, నా భుజాల చుట్టూ చేయి వేసి, తన వైపు లాక్కొన్నాడు. నేను ఆయన భుజంపై తల వాల్చాను. అలా వాలిస్తే ఎందుకో హాయిగా ఉంది నాకు. ఆయన నా భుజాలను నిమురుతూ, మౌనంగా తన మందు సిప్ చేయసాగాడు. కొద్దిసేపు అలా ఉన్న తరవాత, తల తిప్పి ఆయన మొహంలోకి చూసాను. ఆయనా నా మొహంలోకి చూసాడు. ఇద్దరం నవ్వుకున్నాం. అంతలో ఆయన చేతిలో గ్లాస్ ఖాళీ అయ్యింది. ఆయన భుజం మీద నుండి నా తల తీసి, ఆయన చేతిలోని గ్లాసు అందుకొని ముందుకు వంగి పెగ్ కలపసాగాను. నేను అలా ముందుకు వంగినపుడు, నా భుజంపై ఉన్న ఆయన చేయి జారి, నా వీపుపై, జాకెట్ కి పైన ఉన్న ఏ ఆఛ్ఛాదనా లేని భాగంలో పడింది. ఆ చెయ్యి వెచ్చగా ఉంది.
loading...
నన్ను చూడగానే, "ఏంట్రా! మొదటి రోజే అంత చదివేయకూడదు." అన్నాడు. నేను నవ్వేసాను. "సరే! రా, భోజనం చేసేయ్.." అన్నాడు. అక్కడ డైనింగ్ టేబుల్ మీద డిషెస్ నీట్ గా సర్ది ఉన్నాయి. ఎవరు వండారూ అన్నట్టుగా ఆయన వైపు చూసాను. "వంట అమ్మాయి ఉందమ్మా. వంట చేసి వెళ్ళిపోతుంది. పద, భోంచెయ్.." అన్నాడు. "మీరూ రండి మాష్టారూ. కలసి తిందాం.." అన్నాను. "నేను తరవాత తింటానులే అమ్మా, నాకు వేరే పని ఉంది." అన్నాడు ఆయన. "ఆ పని భోజనం అయ్యాక చేసుకోవచ్చుగా.." అన్నాను. "ఆ పని భోజనానికి ముందే చేయాలిలే.." అన్నాడు ఆయన మొహమాటంగా. ఆ పని ఏంటో అర్ధమై నవ్వొచ్చింది నాకు. ఎందుకంటే, రోజూ ఇంట్లో నాన్న చేసే పనే అది, తాగడం. నేను నవ్వేస్తూ, "ఫరవాలేదు మాష్టారూ, ముందు ఆ పని కానివ్వండి. తరవాతే తిందాం..మా నాన్నతో నాకు అలవాటే.." అంటూ, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి వెళ్ళి, "ఇంతకీ అవి ఎక్కడున్నాయీ!?" అన్నాను. ఆయన సిగ్గుగా నవ్వేస్తూ, "ఫ్రిజ్ పక్కన టేబుల్ కింద.." అన్నాడు. "నేను తెస్తా, మీరు అలా రిలేక్సుడుగా కూర్చోండీ.." అంటూ, టేబుల్ దగ్గరకి వెళ్ళి విస్కీ బాటిల్ తీసాను. ఫ్రిజ్ ఓపెన్ చేస్తే సోడా, వాటర్ బాటిల్ కనిపించాయి. వంటగదిలో గ్లాస్ కనిపించింది. అన్నింటినీ ట్రేలో సర్దుకొని, ఆయన కూర్చున్న సోఫా ఎదురుగా ఉన్న టీపాయ్ మీద పెట్టాను. నేను అలా చకచకా అన్నీ చేసేస్తుంటే, ఆయన నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు. నేనూ నవ్వుతూ, "మరి మంచింగూ!?" అన్నాను. "వంటగదిలో వేయించిన పల్లీలు ఉంటాయి, తీసుకురా.." అన్నాడు. నేను తెచ్చి, టీపాయ్ మీద పెట్టి, అక్కడే ఉన్న కుర్చీలో కూర్చున్నాను. ఆయన పెగ్గు కలుపుకుంటూ, "ఏం చేయనమ్మా, ఒంటరి జీవితం. అదేమో గోడెక్కేసింది. పిల్లలు దేశం వదిలిపోయారు." అంటూ, నెమ్మదిగా తాగుతూ, "కాలేజ్ లో ఉన్నంతసేపూ ఏమీ అనిపించదు. ఇంటికి వస్తేనే..ఇలా.." అంటూ ఉండగా ఆయన కళ్ళలో సన్నటి కన్నీటిపొర. ఆయనని అలా చూస్తుంటే నా మనసు చివుక్కుమని, గబుక్కున లేచి, ఆయన పక్కన కూర్చొని, "అదేంటి మాష్టారూ, ఇకనుండి మీకూడా నేనుంటాను కదా.." అన్నాను. ఆయన ఆప్యాయంగా నా చేయి నొక్కి, "అవునమ్మా..అందుకే హేపీగా ఉంది.." అంటూ, గ్లాస్ లో మిగిలింది తాగేసి, మళ్ళీ పోసుకోడానికి ముందుకు వంగాడు. "మాష్టారూ, నేను కలపనా!" అన్నాను ఉత్సాహంగా. "వచ్చా నీకూ!?" అన్నాడాయన. "ఊఁ..వచ్చు.." అంటూ, ఒక పెగ్గు కలిపి ఆయనకి అందించాను. ఆయన సిప్ చేసి, నన్ను చూసి పకపకా నవ్వేసాడు. ఆయన నవ్వు చూస్తే ముచ్చటేసింది. ఎప్పుడూ ఆయనను అలాగే నవ్వించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. అలా ఒక గంట గడిచిన తరవాత ఇద్దరం భోజనం చేసేసాం. ఆయన గుడ్ నైట్ చెప్పేసి, తన గదిలోకి పోయాడు. తాగి, ఆయన రిలేక్స్ అయ్యాడు. ఇక నేను రిలేక్స్ అవ్వడమే మిగిలిఉంది. ప్రతీ రోజూ నేను రిలేక్స్ అయ్యే పద్దతి ఒకటే. అది నన్ను నేను సంతృప్తి పరచుకోవడం.
నేను నా గదిలోకి వెళ్ళి బోల్ట్ వేసుకున్నాను. కిటికీలు అన్నీ మూసేసి ఉన్నాయో లేదో అని పరిశీలించాను. అన్నీ మూసేసి ఉన్నాయి అని నిశ్చయించుకున్నాక, లైట్ తీసేసి, నెమ్మదిగా నా బట్టలను విప్పేసి, మంచంపై వెల్లకిలా పడుకున్నాను. కళ్ళు మూసుకొని, నా చేతులతో నా స్థనాలను సున్నితంగా నిమురుకోగానే, "మ్.." అన్న నిట్టూర్పు వెలువడింది. చిన్నగా ఊపిరి తీసుకుంటూ, నెమ్మదిగా నా స్థనాలను నొక్కుకున్నాను. హాయిగా అనిపించింది. "హుమ్.." అనుకుంటూ, అలాగే కాసేపు నిమురుకొని, కాస్త పదునెక్కాక ముచ్చికలను బొటన వేలికీ, చూపుడు వేలికీ మధ్యన పట్టుకొని చిన్నగా లాగాను. అలా లాగగానే ఒక్కసారిగా ఒళ్ళంతా జిమ్మంది. "ఓహ్..మ్.." అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా ముచ్చికలను నలుపుకోసాగాను. అలా నలుపుకునే కొద్దీ, నరాలు జివ్వుమంటూ, తమకం మరింత పెరిగిపోసాగింది. అలా నలుపుకుంటూ, అప్పుడప్పుడు పిసుక్కుంటూ, నెమ్మదిగా ఒక చేతిని నా తొడల మధ్యకు తెచ్చి, కాళ్ళు విడదీసి, మెల్లగా నా పూరెమ్మల మీద మీటుకున్నాను. అలా మీటుకుంటూ ఉంటే ఒళ్ళంతా కంపనాలు వచ్చేస్తున్నాయి. "స్..ఆహ్..మ్.." అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా నా మదనకీలపై రుద్దసాగాను. అలా రుద్దుతూ ఉంటే, నా నరాలన్నీ మెలి పెట్టేస్తున్నట్టు చిన్నగా సలపరింతలు వచ్చేస్తున్నాయ్. ఆ సలపరింతలను తట్టుకోడానికి మునిపంటితో నా కింద పెదవిని కొరుక్కుంటూ, నా వేలిని నా పువ్వులోకి తోసుకున్నాను. నా ఒళ్ళంతా తాపంతో వేడెక్కిపోతుంది. ఆ వేడికి సన్నగా చెమటలు పడుతున్నాయి. ఆ తాపంతో చిన్నగా మూలుగుతూ, ఒక చేత్తో స్థనాలని పిసుక్కుంటూ, మరో చేతి వేళ్ళతో నా పువ్వుని కెలుక్కుంటూ ఉంటే, వేడి తీరక పోగా, లోపల మరింత దూలెక్కిపోతుంది. "ఇస్..అబ్బా..మ్.." అనుకుంటూ, వేళ్ళని మరింత వేగంగా కదపసాగాను. ఆ వేగానికి నా ఒళ్ళంతా కదిలిపోతుంది. అలా కదులుతూ ఉంటే నా స్థనాలు పైకి ఎగురుతూ మరింత తమకాన్ని కలగజేస్తున్నాయి. వాటి ఊపుడుని ఆపడానికి మరింత కసిగా పిసుక్కోసాగాను. పంటికింద పెదవీ, చేతిలో స్థనాలూ, వేళ్ళతో నా పూరెమ్మలూ మొత్తం ముద్దైపోతుండగా, నా పువ్వులో చెమట పట్టి రసాలు వేలికి వెచ్చగా తగలసాగాయి. ఆ రసాలు అలా ఉబుకుతూ ఉంటే, క్రమేపీ నా ఒంట్లో వేడి కమ్మగా దిగి, నా శరీరం తేలికవ్వసాగింది. నా తాపం పూర్తిగా తగ్గేవరకూ ఆ వేళ్ళను అలాగే ఆడించి, తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను. అలా కొద్ది సేపు పడుకున్న తరవాత, దాహంగా అనిపించి, నెమ్మదిగా పక్కమీదనుండి లేచి, బట్టలు కట్టుకొని, గదిలోంచి హాల్ లోకి వచ్చాను. ఫ్రిజ్ తెరిచి, వాటర్ బాటిల్ అందుకొని నీళ్ళు తాగబోతుండగా, మాష్టారి గదిలోంచి సన్నగా మూలుగు వినిపించింది. అది వినగానే, ఆయనకి ఏమయ్యిందో అన్న కంగారులో ఆయన గది దగ్గరకి వెళ్ళి, తలుపు తోసాను. లోపల గడియ వేసి ఉంది. ఏం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. లోపల ఆయన పరిస్థితి ఏంటో అన్న కంగారు ఒకవైపు. ఆ కంగారుతోనే, అక్కడ ఉన్న ఒక స్టూల్ పైకి ఎక్కి, వెంటిలేటర్ లోంచి చూడగానే, మొదట చిన్న షాక్, తరవాత నవ్వూ వచ్చాయి.ఎందుకంటే, ఆయన నిండా దుప్పటి ముసుగేసుకొని, తన అంగాన్ని కొట్టుకుంటూ అవస్థ పడుతున్నాడు. అది చూసి మొదట నవ్వొచ్చినా, వెంటనే జాలేసింది. "పాపం, ఈ వయసులో ఈయనకి ఈ కష్టాలేంటో!?" అనుకుంటూ, నెమ్మదిగా అక్కడ నుంచి నా రూంలోకి వచ్చేసాను. వచ్చానేగానీ, ఆ తరవాత నాకు చాలాసేపు నిద్ర పట్టలేదు. మాష్టారి గురించి కొంత, నా గురించి కొంత అలోచనలు. ఆ ఆలోచనలతో ఎప్పుడు నిద్ర పోయానో నాకే తెలీదు. మర్నాడు ఎవరో లేపుతుంటే మెలుకువ వచ్చింది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే, ఎదురుగా మాష్టారు. "ఏంట్రా! రాత్రి నువ్వు తాగావా! నేను తాగానా!? ఆ మొద్దు నిద్ర ఏంటీ!?" అంటున్నాడాయన నవ్వుతూ. నేను సిగ్గుగా నవ్వేసి, "సారీ మాష్టారూ.." అంటూ పైకి లేచాను. "పద, కాలేజ్ కి టైం అవుతుంది. లేచి ఫ్రెష్ అవ్వు.." అని, అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు. నేను ఫ్రెషయ్యి హాల్ లోకి వెళ్ళేసరికి, డైనింగ్ టేబుల్ మీద బౌల్స్ సర్దుతూ కనిపించాడాయన. నన్ను చూడగానే, "రా అమ్మా..బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేద్దాం.." అన్నాడు. ఇద్దరం కూర్చొని తింటుండగా, ఆయన నన్నే చూస్తున్నాడు. అది గమనించి, "ఏంటి మాష్టారూ, అలా చూస్తున్నారూ!?" అన్నాను. "ఎలా ఉందీ టిఫెన్!?" అన్నాడాయన. "చాలా బావుంది మాష్టారు." అన్నాను. ఆయన రిలాక్సుడుగా నిట్టూర్చి, "హమ్మయ్య.. ఎక్కడ బావోలేదంటావేమో అనీ టెన్షన్ పడ్డానురా.." అన్నాడు. "టెన్షన్ ఎందుకు మాష్టారూ!?" అన్నాను ఆశ్చర్యంగా. ఆయన నవ్వుతూ, "ఈ రోజు కుక్ రాలేదు. అందుకే టిఫెన్ నేనే తయారుచేసా.." అన్నాడు. ఆయన అలా అనగానే ఒక్కసారిగా చాలా గిల్టీగా ఫీలయ్యాను. ఆడదాన్ని నేను తన్నిపెట్టుకొని నిద్రపోతుంటే, మగాడూ పైగా పెద్దవాడూ ఆయన వంట చేసాడు. "ఛీ.." అనుకుంటూ, "సారీ మాష్టారూ..అయినా వంటావిడ రాకపోతే నన్ను లేపొచ్చుగా.." అన్నాను బాధగా. ఆయన అలానే నవ్వుతూ, "నీకు వంటొచ్చా!?" అన్నాడు. "బ్రహ్మాండంగా వచ్చు. ఇక నుండి నేనే చేస్తా. నో కుక్. ఓకేనా!" అన్నాను ఉక్రోషంగా. ఆయన పకపకా నవ్వి, "సరే సరే..కాలేజ్ ఎగ్గొట్టి నువ్వే చెయ్.." అన్నాడు. "కాలేజ్ ఎగ్గొట్టఖ్ఖర్లేదు. కాలేజ్ అయ్యాక, ఇవెనింగ్ చేస్తాను." అన్నాను. ఆయన ఏమీ అనకుండా నన్ను అభిమానంగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు.
ఆ రోజు సాయంత్రం ఎర్లీగా మాష్టారు రాక ముందే ఇంటికి వచ్చేసి, వంట మొదలుపెట్టాను. వంట పని సగంలో ఉండగా మాష్టారు వచ్చారు. వస్తూనే, "అయితే మొదలెట్టేసావన్న మాట. సరే, ఏదైనా హెల్ప్ చేయనా!" అన్నాడాయన. "ఏం అవసరం లేదూ, జస్ట్ అలా కూర్చొని కబుర్లు చెప్పండి చాలు." అన్నాను చనువుగా. అలా అన్న తరవాత నాకే ఆశ్చర్యమేసింది, అంత చనువు ఎప్పుడొచ్చిందా అని. బహుశా రాత్రి ఆయన్ని ఆ పరిస్థితిలో చూసాక వచ్చిందనుకుంటా. అలా నేను ఆలోచిస్తూ ఉండగానే, ఆయన ఒక చైర్ తెచ్చుకొని కూర్చుంటూ, "అవునూ! ఇంకా పెళ్ళి చేసుకోలేదేం!?" అన్నాడాయన. నేను మౌనంగా ఉండిపోయేసరికి, ఆయనకి అర్ధమైనట్టుంది. వెంటనే "సారీ అమ్మా.." అన్నాడు బాధగా. నేను సిట్యువేషన్ ని తేలిక చేయడానికి, "సరే, మంచి సంబంధం ఉంటే మీరే చూడండీ..చేసుకుంటా.." అన్నాను నవ్వుతూ. "మ్..సరే.. మంచి సంబంధం అంటే, అతను ఎలా ఉండాలీ!?" అన్నాడాయన సరదాగా. నేను ఆయన్ని ఓరకంట చూస్తూ, "ఏమో మరి, నాకేం తెలుసూ! మీరే చెప్పండి, మంచి మొగుడంటే ఎలా ఉంటాడో!" అన్నాను. ఆయన "మీ ఆంటీ ఉంటే చెప్పి ఉండేది." అన్నాడు నవ్వుతూ. "పోనీ ఆంటీ ఉంటే ఏం అని ఉండేదో అదే చెప్పండీ.." అన్నాను. "దాని టేస్ట్ నీకు ఎందుకులే, నీ టేస్టేంటో చెప్పూ.." అన్నాడాయన. "ముందు ఆంటీ టేస్ట్ చెప్పండి." అన్నాను నేను మొండిగా. "ఆంటీదేముందమ్మా, దాని దృష్టిలో నేనే ఉత్తమ మొగుడిని." అన్నాడు టీజింగ్ గా. అదే ఊపులో "అయితే మీరే పెళ్ళి చేసుకోండి." అనేసి, నాలుక కరుచుకున్నాను. ఆయన పకపకా నవ్వేసాడు. ఆయన నవ్వుకు ఉక్రోషం వచ్చేసి, బుంగమూతి వేసుకొని, వంట కంటిన్యూ చేయసాగాను. అది చూసి, "ఏంట్రా! ఉడికిపోయావా!?" అన్నాడాయన. "ఏం లేదు." అని అదే ఉక్రోషంతో జవాబిచ్చాను. ఆయన పైకి లేచి నా దగ్గరకి వచ్చి, "ఏదీ మొహం చూడనీ.." అంటూ కాస్త కిందకి వంగి నా మొహంలోకి చూడబోతుంటే, నాకు నవ్వొచ్చి, మొహం తిప్పేసుకున్నాను. ఆయన అది గమనించి, "అదిగో దొంగా, నవ్వుతున్నావ్..మళ్ళీ మొహం తిప్పేసుకుంటున్నావ్.." అన్నాడు నా మొహాన్ని చూడడానికి ప్రయత్నిస్తూ. నేను మొహం తిప్పేసుకుంటూ, "నేనేం నవ్వడం లేదు." అన్నాను పెదాలలో నవ్వు దాచేసుకుంటూ. "సరే, నన్ను చూసి చెప్పూ.." అన్నాడాయన. నేను ఆయన వైపు తిరిగి, "నేను నవ్వడం లే.." అంటూ ఉండగానే,, మళ్ళీ నవ్వొచ్చేసి, పకపకా నవ్వేసాను. ఆయనా నవ్వేస్తూ, నా భుజం తట్టి, "ఎన్నాళ్ళయిందిరా ఇలా నవ్వి.." అన్నాడు. అవును నిజమే, నేనూ ఇలా నవ్వి చాలా కాలమయింది. చాలా కాలమవ్వడమేంటి, అసలు నవ్వింది ఎప్పుడో కూడా గుర్తులేదు. అలా మాష్టారితో నవ్వుకుంటూ, కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వంట పూర్తి చేసేసాను. "సరే, మరి తినేద్దామా!?" అన్నాడాయన. "భోజనానికి ముందు మీరు తీర్థం తీసుకుంటారుగా.." అన్నాను నేను. ఆయన ఆశ్చర్యంగా "తీర్థమా!?" అని, నవ్వేసి, "ఓ! అదా! నీతో మాట్లాడుతుంటే చాలు, మళ్ళీ అది ఎందుకురా!" అన్నాడు. "ఫరవాలేదు..తాగండి." అంటూ, చకచకా అన్ని ఎరేంజ్ చేసేసి, ఆయన పక్కన కూర్చొని, పెగ్గు కలిపి చేతికి అందించాను. ఆయన ఒక సిప్ తాగి, నన్ను చూసి, "థేంక్స్ రా.." అన్నాడు ఒక ఫీల్ తో. "ఎందుకు మాష్టారూ!?" అన్నాను నేను. "నువ్వు వచ్చాక నా వంటరి తనం పోయింది." అన్నాడు. "అయితే నేనే మీకు థేంక్స్ చెప్పాలి." అన్నాను నేను. "ఎందుకూ!?" అన్నాడాయన. "ఇక్కడికి వచ్చాకే, హాయిగా నవ్వగలుగుతున్నాను కాబట్టి." అన్నాను. అలా అంటూ ఉన్నప్పుడు ఎందుకో నా కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. ఆయన అది చూసి, నా భుజాల చుట్టూ చేయి వేసి, తన వైపు లాక్కొన్నాడు. నేను ఆయన భుజంపై తల వాల్చాను. అలా వాలిస్తే ఎందుకో హాయిగా ఉంది నాకు. ఆయన నా భుజాలను నిమురుతూ, మౌనంగా తన మందు సిప్ చేయసాగాడు. కొద్దిసేపు అలా ఉన్న తరవాత, తల తిప్పి ఆయన మొహంలోకి చూసాను. ఆయనా నా మొహంలోకి చూసాడు. ఇద్దరం నవ్వుకున్నాం. అంతలో ఆయన చేతిలో గ్లాస్ ఖాళీ అయ్యింది. ఆయన భుజం మీద నుండి నా తల తీసి, ఆయన చేతిలోని గ్లాసు అందుకొని ముందుకు వంగి పెగ్ కలపసాగాను. నేను అలా ముందుకు వంగినపుడు, నా భుజంపై ఉన్న ఆయన చేయి జారి, నా వీపుపై, జాకెట్ కి పైన ఉన్న ఏ ఆఛ్ఛాదనా లేని భాగంలో పడింది. ఆ చెయ్యి వెచ్చగా ఉంది.
loading...
