पारू खुप घाबरलेली असती ती हिम्मत करून आबाला बोलती "मी रोज इथंच आंघोळ करते"
आबा: "वा म्हणजे रोज माझ्या शेतात ऐवढ सुंदर पाखरू येत आणि मला माहितच नाही"
आबा पारूच्या हाताला धरतो आणि जोरात स्वताकड ओढतो, तस पारूनी अंग झाकण्या साठी घेतलेला परकर निसटुन खाली पडतो व पारू पुन्हा नागडी होती. पारू घाबरून थरथर कापत होती, ती घाबरत आबाला बोलती "आबाजी हे काय करताय सोडा मला, कोणी तरी बघितल्यावर मला गावात तोंड दाखवायला जागा राहणार नाही". आबाजी तिला कुशीत घेतो आणि बोलतो "तुला चांगलच माहितीये कि माझ्या शेतात या बाजुला पाय ठेवायची कोणाची हिम्मत नाहीये, म्हणुन तु ऐवढी बिनलाज्या गत नागडी होउन आंघोळ करत होतीस". पारू आबापासुन सुटण्याचा प्रयत्न करत आबाला बोलली "आबाजी माझी चुकी झाली, सोडा जाऊन द्या मला".
आबा: "नाही तुझ्या सारखं पाखरू सारखं सारखं नसत घावत, आता मी तुला झवल्या शिवाय सोडणार नाही". पारू रडयाला लागती आणि आबाला विनवण्या करू लागती, पण आबा तिच काही एक ऐकत नाही आणि तिला उचलुन आंबाच्या झाडाजवळ घेऊन जातो. तिथ एक गवताच्या पेंडीचा धिगारा असतो, आबा पारूला त्यावर झोपवतो आणि तिच्या अंगावर चढतो, पारू रडत रडत आबाचा विरोध करत होती "आबाजी सोडा मला, अस नका करू माझी अब्रु नका लुटु सोडा मला". पण आबाच ती काय बोलतीये त्याकडे लक्ष नव्हत.आबा पारूच्या पायावर बसतो आणि तिचे दोन्ही स्तन हातात घेऊन कचाकच दाबायला सुरूवात करतो, पारूच्या तोंडातुन जोरात आवाज निघतो "आईगं मेले" आबा आता पारूचा डावा स्तन तोंडात घेऊन चोखायला सुरूवात करतो, पारू तिच्या हाताने आबाला ढकलायचा प्रयत्न करत होती आबा त्याच्या हाताने पारूचे हात घट्ट दाबुन ठेवतो आणि एक एक करून तिचे दोन्ही स्तन तोंडात घेऊन चोखतो. आबाचा सोटा पारूच्या पोटाला स्पर्श होत होता, पारूला चांगलच कळालं होत की आबा आता तिला झवल्याशिवाय सोडणार नाही. तरी सुद्धा ती ओरडुन ओरडुन आबाला विरोध करत असती. आबा तिचे स्तन तोंडातुन सोडतो आणि बोलतो "हे बघ पारू मी लय ऐकुन घेतलं तुझ, आता गपगुमान माझा सोटा तुझ्या भोकात घालुन घे". पारू पुन्हा जोरात ओरडती "आबाजी नको ना सोडा मला". पारूच्या तोंडातुन आवाज येऊ नये म्हणुन आबा तिच्या ओंठावर ओंठ ठेवतो आणि पारूचे ओंठ चोखायला लागतो. आबा आता त्याचा सोटा पारूच्या योनिवर ठेवतो आणि पुर्ण ताकदीने त्याच्या सोटा तिच्या योनित घुसवतो. पारूचे तोंड आबाच्या तोंडात होते त्यामुळे पारूच्या तोंडुन फक्त "उम्मम्म उम्मम्म उम्मम्म" असा आवाज येतो. आबाचा फक्त सुपाडा पारूच्या पुच्चीत घुसला होता, अजुन आर्ध्या पेक्षा जास्त लवडा पुच्चीच्या बाहेर होता. आबा अजुन एक जोरदार दनका मारतो तेव्हा आर्धा लवडा तिच्या पुच्चीत घुसतो, पारोच्या योनित भंयकर वेदना होती, तिच्या डोळ्यातुन आश्रु वाहु लागतात, आबाच्या तोंडात तोंड असुन सुद्धा तिची किंचाळी बाहेर येती. "उम्मम्म उम्म्मम्म उम्म्मम्म" आबा न थांबता तिच्या पुच्चीत जोरात तिसरा दनका मारतो, या वेळेस आबाचा पुर्ण लवडा पारूच्या पुच्चीत घुसतो. आबाचा पुर्ण लवडा पारूच्या पुच्चीत घुसल्या मुळे पारू डोळे पांढरे करती आणि बेशुद्ध झाल्यागत शांत पडुन राहती. मग आबा तिचे ओंठ सोडुन देतो आणि एका हातानी तिचा चेहरा हलवत तिला आवाज देतो "पारू डोळे उघड". पारू हळुच डोळे उघडती आणि आबाला म्हणती "आबा खुप दुखतय ओ, तुमचा सोटा खुप मोठा आहे सोडा मला नाहीतर मी मरून जाईल".
आबा: "वा म्हणजे रोज माझ्या शेतात ऐवढ सुंदर पाखरू येत आणि मला माहितच नाही"
आबा पारूच्या हाताला धरतो आणि जोरात स्वताकड ओढतो, तस पारूनी अंग झाकण्या साठी घेतलेला परकर निसटुन खाली पडतो व पारू पुन्हा नागडी होती. पारू घाबरून थरथर कापत होती, ती घाबरत आबाला बोलती "आबाजी हे काय करताय सोडा मला, कोणी तरी बघितल्यावर मला गावात तोंड दाखवायला जागा राहणार नाही". आबाजी तिला कुशीत घेतो आणि बोलतो "तुला चांगलच माहितीये कि माझ्या शेतात या बाजुला पाय ठेवायची कोणाची हिम्मत नाहीये, म्हणुन तु ऐवढी बिनलाज्या गत नागडी होउन आंघोळ करत होतीस". पारू आबापासुन सुटण्याचा प्रयत्न करत आबाला बोलली "आबाजी माझी चुकी झाली, सोडा जाऊन द्या मला".
आबा: "नाही तुझ्या सारखं पाखरू सारखं सारखं नसत घावत, आता मी तुला झवल्या शिवाय सोडणार नाही". पारू रडयाला लागती आणि आबाला विनवण्या करू लागती, पण आबा तिच काही एक ऐकत नाही आणि तिला उचलुन आंबाच्या झाडाजवळ घेऊन जातो. तिथ एक गवताच्या पेंडीचा धिगारा असतो, आबा पारूला त्यावर झोपवतो आणि तिच्या अंगावर चढतो, पारू रडत रडत आबाचा विरोध करत होती "आबाजी सोडा मला, अस नका करू माझी अब्रु नका लुटु सोडा मला". पण आबाच ती काय बोलतीये त्याकडे लक्ष नव्हत.आबा पारूच्या पायावर बसतो आणि तिचे दोन्ही स्तन हातात घेऊन कचाकच दाबायला सुरूवात करतो, पारूच्या तोंडातुन जोरात आवाज निघतो "आईगं मेले" आबा आता पारूचा डावा स्तन तोंडात घेऊन चोखायला सुरूवात करतो, पारू तिच्या हाताने आबाला ढकलायचा प्रयत्न करत होती आबा त्याच्या हाताने पारूचे हात घट्ट दाबुन ठेवतो आणि एक एक करून तिचे दोन्ही स्तन तोंडात घेऊन चोखतो. आबाचा सोटा पारूच्या पोटाला स्पर्श होत होता, पारूला चांगलच कळालं होत की आबा आता तिला झवल्याशिवाय सोडणार नाही. तरी सुद्धा ती ओरडुन ओरडुन आबाला विरोध करत असती. आबा तिचे स्तन तोंडातुन सोडतो आणि बोलतो "हे बघ पारू मी लय ऐकुन घेतलं तुझ, आता गपगुमान माझा सोटा तुझ्या भोकात घालुन घे". पारू पुन्हा जोरात ओरडती "आबाजी नको ना सोडा मला". पारूच्या तोंडातुन आवाज येऊ नये म्हणुन आबा तिच्या ओंठावर ओंठ ठेवतो आणि पारूचे ओंठ चोखायला लागतो. आबा आता त्याचा सोटा पारूच्या योनिवर ठेवतो आणि पुर्ण ताकदीने त्याच्या सोटा तिच्या योनित घुसवतो. पारूचे तोंड आबाच्या तोंडात होते त्यामुळे पारूच्या तोंडुन फक्त "उम्मम्म उम्मम्म उम्मम्म" असा आवाज येतो. आबाचा फक्त सुपाडा पारूच्या पुच्चीत घुसला होता, अजुन आर्ध्या पेक्षा जास्त लवडा पुच्चीच्या बाहेर होता. आबा अजुन एक जोरदार दनका मारतो तेव्हा आर्धा लवडा तिच्या पुच्चीत घुसतो, पारोच्या योनित भंयकर वेदना होती, तिच्या डोळ्यातुन आश्रु वाहु लागतात, आबाच्या तोंडात तोंड असुन सुद्धा तिची किंचाळी बाहेर येती. "उम्मम्म उम्म्मम्म उम्म्मम्म" आबा न थांबता तिच्या पुच्चीत जोरात तिसरा दनका मारतो, या वेळेस आबाचा पुर्ण लवडा पारूच्या पुच्चीत घुसतो. आबाचा पुर्ण लवडा पारूच्या पुच्चीत घुसल्या मुळे पारू डोळे पांढरे करती आणि बेशुद्ध झाल्यागत शांत पडुन राहती. मग आबा तिचे ओंठ सोडुन देतो आणि एका हातानी तिचा चेहरा हलवत तिला आवाज देतो "पारू डोळे उघड". पारू हळुच डोळे उघडती आणि आबाला म्हणती "आबा खुप दुखतय ओ, तुमचा सोटा खुप मोठा आहे सोडा मला नाहीतर मी मरून जाईल".
