નમસ્તે,
મારું નામ છે મયુર તેલી , બે વરસ થી ડલાસ ટેક્સાસ માં મેડીકલ પ્રેક્ટીસ કરું છું. હું ૩૨ વરસ નો તંદુરસ્ત જુવાન છું . ૫ ફૂટ ૮ ઇંચ ની ઉંચાઈ સાથે વજન છે ૧૬૦ પુંડ . આંખો અને વાળ કળા છે . રંગ ઘઉં વર્ણો છે . શોખ છે શારીરિક કસરત , સ્પોર્ટ્સ અને કામ શાસ્ત્ર. મારી પત્ની મારી સાથે છે , એનેં આગ્રહ થી હું મારા અનુભવો લખી રહ્યો છું.
મૂળ ગામ ગુજરાત માં છે , ૫૦ હજાર ની વસ્તી નું તાલુકા ગામ છે. મારા પિતાજી ત્યાના પ્રખ્યાત વકીલ હતા. એમની ઓફીસ માં ૮ - ૧૦ માણસો કામ કરતા હતા. કહેવાય છે કે પિતાજી મહાન ચોદું હતા. ઘરકામ ની નોકરની ઓ , ઓફીસ ની સેક્રેટરી ઓ અને ગામની રંગીલી લલનાઓ અને એ બધી ઓની ચૂત માં પિતાજી નો લંડ એક વાર તો કમસે કામ વિસિત કરી ગયો જ હશે. મારી માં એમની બીજી વાર ની પત્ની હતી . પહેલી ને ૮ બાળકો થયા એમાંથી ૨ જીવતા રહ્યા, સહુથી મોટી કંચન અને બે વરસ નાનો ભાઈ વિમલ . મારી મને પણ ૮ ગર્ભ રહ્યા , એમાંથી ૩ બચ્યા , હું સહુથી નાનો છું કારણકે મારા જન્મ પછી પિતાજી એ નસ બાંધી કરાવી લીધી હતી .
કંચન મારાથી ૧૦ વરસ મોટી છે . એના પતિ નટવર લાલ વડોદરા માં ઓટો પરત ના મોટા વેપારી છે , સહેર ની બહાર ૬ બેડ રૂમ વાળું એમનું મોટું મકાન છે , પિતાજી ને અને જીજાજી ને બનતું નહિ . વરસો પછી કંચને એનું કારણ મને કહેલું . કંચન ના લગ્ન વખતે હું ૭ વરસ નો હતો . લગ્ન ના પહેલા વરસે કંચન ને ભણી અવતારી . એનું નામ રાખ્યું મસ્તાની . ૮ વરસ ની ઉમરે હું મામો બની ગયો .
મસ્તાની બહુ પ્યારી છોકરી હતી . મારી સાથે એને સારું ફાવતું હતું . હું એને વાર્તા ઓ કહે તો અને એ મારી સાથે તોફાન મસ્તી કરતી . નાનપણ થી જ એ મને તુકારો કરી ને બોલાવતી હતી .એની ખાસિયત હતી ચિત્રકામ . ૫ વરસ ની ઉમરે એને દોરેલા સ્કેચીસ માંથી ૨ - ૪ તો ઇનામ એને જીતેલા . જીજુ એ મકાન ના પહેલા મળે એક અલગ રૂમ મસ્તાની ને આપેલો હતો જેને એ સ્ટુડીઓ કહેતી . મારા સિવાય સ્ટુડીઓ માં જવાની કોઈ ને છૂટ નનો હતી . મસ્તાની એના ચોતરો મને દેખાડતી અને હું આલોચના કરતો .
૧૯ વરસે જયારે હું મેડીકલ કોલેજ માં દાખલ થયો ત્યારે મસ્તાની ૧૧ વરસ ની હતી એના બદન પર જવાની ની નિશાની ઓ દેખાવા લાગી હતી . છાતી પર લીંબુ જેવડા એનીદાર સ્તન ઉગી ગયા હતા , માસી ક ચાલુ થઇ ગયું હતું . ઓઅહેલા જે હાથ પગ દીવાસળી જેવડા હતા એ હવા ભરવા માંડ્યા હતા . નિતંબ હજી નાના હતા પણ ગોળ થઇ ગયા હતા. પહેલા જે વહાલી લાગણી હતી એ હવા વધારે વહાલી લાગવા માંફી હતી . છતા ય એ હજી હતી તો બાળકી જ .
મને કોલેજ માં એડ્મીસન મળ્યું પણ હોસ્ટેલ માં જગ્યા નો મળી . રહેવા ની બીજી કોઈ જ સગવડ નો હોવાથી જીજાજી એ મને એમની સાથે રહેવા આગ્રહ કર્યો . મને પહેલા મળે એક જુદો રૂમ પણ આપ્યો . બધા ખુસ થયા પણ સહુથી ખુસ મસ્તાની હતી .
૫ વરસ વીતી ગયા. હું કોલેજ ના છેલા વરસ માં હતો . ૧૭ વરસ ની મસ્તાની પર જુવાની પુર બહાર માં ખીલી હતી . એકવડો બંધો હોવા છતાં એનું બદન ગોળ અને સુવાળું બની ગયું હતું . મોટા સંતરા ની સાઈઝ ના સ્તન હવે બ્ર માં સમતા નો હતા . પહોળા અને ભારે નિતંબ ના કરને એ મદમાતી ચાલતી હતી . એના થરકતા સ્તન અને નિતંબ ને જોઇને ભાલ ભલા નો લંડ ઉભો થઇ જાય હતો . આમ છતાં ય એ હજી બાળકી હતી . મારી સાથે એજ મસ્તી મજાક કરતી હતી . દીદી અને જીજાજી ને વિશ્વાસ હતો કે મસ્તાની મારી સાથે સલામત છે.
મારું નામ છે મયુર તેલી , બે વરસ થી ડલાસ ટેક્સાસ માં મેડીકલ પ્રેક્ટીસ કરું છું. હું ૩૨ વરસ નો તંદુરસ્ત જુવાન છું . ૫ ફૂટ ૮ ઇંચ ની ઉંચાઈ સાથે વજન છે ૧૬૦ પુંડ . આંખો અને વાળ કળા છે . રંગ ઘઉં વર્ણો છે . શોખ છે શારીરિક કસરત , સ્પોર્ટ્સ અને કામ શાસ્ત્ર. મારી પત્ની મારી સાથે છે , એનેં આગ્રહ થી હું મારા અનુભવો લખી રહ્યો છું.
મૂળ ગામ ગુજરાત માં છે , ૫૦ હજાર ની વસ્તી નું તાલુકા ગામ છે. મારા પિતાજી ત્યાના પ્રખ્યાત વકીલ હતા. એમની ઓફીસ માં ૮ - ૧૦ માણસો કામ કરતા હતા. કહેવાય છે કે પિતાજી મહાન ચોદું હતા. ઘરકામ ની નોકરની ઓ , ઓફીસ ની સેક્રેટરી ઓ અને ગામની રંગીલી લલનાઓ અને એ બધી ઓની ચૂત માં પિતાજી નો લંડ એક વાર તો કમસે કામ વિસિત કરી ગયો જ હશે. મારી માં એમની બીજી વાર ની પત્ની હતી . પહેલી ને ૮ બાળકો થયા એમાંથી ૨ જીવતા રહ્યા, સહુથી મોટી કંચન અને બે વરસ નાનો ભાઈ વિમલ . મારી મને પણ ૮ ગર્ભ રહ્યા , એમાંથી ૩ બચ્યા , હું સહુથી નાનો છું કારણકે મારા જન્મ પછી પિતાજી એ નસ બાંધી કરાવી લીધી હતી .
કંચન મારાથી ૧૦ વરસ મોટી છે . એના પતિ નટવર લાલ વડોદરા માં ઓટો પરત ના મોટા વેપારી છે , સહેર ની બહાર ૬ બેડ રૂમ વાળું એમનું મોટું મકાન છે , પિતાજી ને અને જીજાજી ને બનતું નહિ . વરસો પછી કંચને એનું કારણ મને કહેલું . કંચન ના લગ્ન વખતે હું ૭ વરસ નો હતો . લગ્ન ના પહેલા વરસે કંચન ને ભણી અવતારી . એનું નામ રાખ્યું મસ્તાની . ૮ વરસ ની ઉમરે હું મામો બની ગયો .
મસ્તાની બહુ પ્યારી છોકરી હતી . મારી સાથે એને સારું ફાવતું હતું . હું એને વાર્તા ઓ કહે તો અને એ મારી સાથે તોફાન મસ્તી કરતી . નાનપણ થી જ એ મને તુકારો કરી ને બોલાવતી હતી .એની ખાસિયત હતી ચિત્રકામ . ૫ વરસ ની ઉમરે એને દોરેલા સ્કેચીસ માંથી ૨ - ૪ તો ઇનામ એને જીતેલા . જીજુ એ મકાન ના પહેલા મળે એક અલગ રૂમ મસ્તાની ને આપેલો હતો જેને એ સ્ટુડીઓ કહેતી . મારા સિવાય સ્ટુડીઓ માં જવાની કોઈ ને છૂટ નનો હતી . મસ્તાની એના ચોતરો મને દેખાડતી અને હું આલોચના કરતો .
૧૯ વરસે જયારે હું મેડીકલ કોલેજ માં દાખલ થયો ત્યારે મસ્તાની ૧૧ વરસ ની હતી એના બદન પર જવાની ની નિશાની ઓ દેખાવા લાગી હતી . છાતી પર લીંબુ જેવડા એનીદાર સ્તન ઉગી ગયા હતા , માસી ક ચાલુ થઇ ગયું હતું . ઓઅહેલા જે હાથ પગ દીવાસળી જેવડા હતા એ હવા ભરવા માંડ્યા હતા . નિતંબ હજી નાના હતા પણ ગોળ થઇ ગયા હતા. પહેલા જે વહાલી લાગણી હતી એ હવા વધારે વહાલી લાગવા માંફી હતી . છતા ય એ હજી હતી તો બાળકી જ .
મને કોલેજ માં એડ્મીસન મળ્યું પણ હોસ્ટેલ માં જગ્યા નો મળી . રહેવા ની બીજી કોઈ જ સગવડ નો હોવાથી જીજાજી એ મને એમની સાથે રહેવા આગ્રહ કર્યો . મને પહેલા મળે એક જુદો રૂમ પણ આપ્યો . બધા ખુસ થયા પણ સહુથી ખુસ મસ્તાની હતી .
૫ વરસ વીતી ગયા. હું કોલેજ ના છેલા વરસ માં હતો . ૧૭ વરસ ની મસ્તાની પર જુવાની પુર બહાર માં ખીલી હતી . એકવડો બંધો હોવા છતાં એનું બદન ગોળ અને સુવાળું બની ગયું હતું . મોટા સંતરા ની સાઈઝ ના સ્તન હવે બ્ર માં સમતા નો હતા . પહોળા અને ભારે નિતંબ ના કરને એ મદમાતી ચાલતી હતી . એના થરકતા સ્તન અને નિતંબ ને જોઇને ભાલ ભલા નો લંડ ઉભો થઇ જાય હતો . આમ છતાં ય એ હજી બાળકી હતી . મારી સાથે એજ મસ્તી મજાક કરતી હતી . દીદી અને જીજાજી ને વિશ્વાસ હતો કે મસ્તાની મારી સાથે સલામત છે.
