मी तसा विचार केला. आणि म्हणालो, हे बघा, इथं माझ्याजवळ आता काही नाही. आणि इथ काही करायचं झाल्यास लाईट पण नाही. वाटल्यास माझ्या घरी यायला जमलं तर चला. मी स्व:ता तुमच्याकडे बघून भात आमटी करून देईन. मी अस म्हणताच त्या दोघांचाही चेहरा आनंदाने फुलला. टपरी बंद करून आणि कुलूप लाऊन त्यांना घेऊन मी घरी आलो. घरात मी एकटाच राहत असल्यामूळ घरात फारशी कसली विशेष सोय नव्हती. तरीसुद्धा तांदूळ व डाळ होती. आणि त्याला लागणार बाकीचे सर्व सामान होत. तुझ नाव मी तांदूळ एका पातेल्यात घालीत त्या मुलीला विचारलं. कमली. ती म्हणाली. आम्हाला पुढ जायचं होत, पण शेखवाडीला पण इथून गाडी नाही म्हणून इथ मध्येच अडकून पडलो. म्हाताऱ्यान सांगितलं. कमलिन स्टोव्ह पेटवला. मला ती मदत करू लागली. ती भात आमटी करतो म्हटल्यावर मी निश्चित झालो.
मग मी कपाटातली बाटली काढली. कालच आणून ठेवली होती. घेणार का थोडी? मी म्हाताऱ्याला विचारलं.. चालल की, अगदी चांगलीच सेवा केली तुम्ही. असं म्हणत म्हातारा पुढ सरकला. मी दोन्ही पेल्यात थोडी थोडी दारू ओतली, पाणी घातलं. आणि मग दोघपन घोट घेत घेत गप्पा मारीत बसलो. दारू तशी फार कडक होती. पहिल्या चारपाच घोटातच म्हातारा डुलायला लागला. पण त्याच दारू पिण थांबल नव्हत.. अधून मधून तो बाटलीतली दारू पेल्यात ओतून घेतच होता. तिकड कमळीच स्टोव्ह पुढ बसून स्वयपाकाच चालल होत. तशी कमली हाफ परकरवरच होती. त्यामुळ तिच्या गोऱ्यापान अर्धवट मांड्या आणि गोरे गोरे पाय आता स्टोव्हच्या उजेडात चमचमत होते. मी दिवा लाऊन कपाटात ठेवला आणि त्याचा उजेड आता एवढ्या घरापुरता पुरेसा होता. कमली, थोडा कांदा मला चिरून दे, मी तिला म्हणालो. तिन मला भराभरा कांदा चिरून दिला. आणि ती हातातून घेऊन आली. मी चिरलेला कांदा घेताना तिचा हात हातात धरला आणि लवकर सोडलाच नाही. सोडा की माझा हात. ती माझा हात सोडउन घेत म्हणाली.
अंग तुझा हात फार मऊ आणि चांगला आहे. कमले. मी म्हणालो. मी मुलगी आहे, म्हटल्यावर मऊच असणार. ती म्हणाली आणि पुन्हा स्टोव्हपुढ जाऊन बसली. तस माझ लक्ष तिच्या गोऱ्यापान मांड्यावर गेल. इकडे म्हातारा दारूच्या नशेन चाचपडायला लागला होता. त्याची ती अवस्था बघून कमली म्हणाली, पूर करा त्यांना, आता अजिबात देऊ नका. नाहीतर रात्रभर ते न खाता तळमळत पडतील, अगोदरच काही खालेल नाही. तरीही म्हाताऱ्यान पेल्यात उरलेली सारी दारू एका घोटात संपवली आणि तो कोपरा धरून शांत बसला. कमले, भात झाला असला तर वाढ त्याला, मी तिला म्हणालो. अजून अवकाश आहे, ती स्टोव्हला पंप मारीत म्हणाली. म्हातारा तोंडाने हळूहळू काहीतरी वेड्यासारखे नशेत बरळत होता. मग मी उठून कमली जवळ गेलो. आणि तिच्या शेजारी बसलो. तसा मी पण दारूच्या नशेतच होतो.
(क्रमश:..)
मग मी कपाटातली बाटली काढली. कालच आणून ठेवली होती. घेणार का थोडी? मी म्हाताऱ्याला विचारलं.. चालल की, अगदी चांगलीच सेवा केली तुम्ही. असं म्हणत म्हातारा पुढ सरकला. मी दोन्ही पेल्यात थोडी थोडी दारू ओतली, पाणी घातलं. आणि मग दोघपन घोट घेत घेत गप्पा मारीत बसलो. दारू तशी फार कडक होती. पहिल्या चारपाच घोटातच म्हातारा डुलायला लागला. पण त्याच दारू पिण थांबल नव्हत.. अधून मधून तो बाटलीतली दारू पेल्यात ओतून घेतच होता. तिकड कमळीच स्टोव्ह पुढ बसून स्वयपाकाच चालल होत. तशी कमली हाफ परकरवरच होती. त्यामुळ तिच्या गोऱ्यापान अर्धवट मांड्या आणि गोरे गोरे पाय आता स्टोव्हच्या उजेडात चमचमत होते. मी दिवा लाऊन कपाटात ठेवला आणि त्याचा उजेड आता एवढ्या घरापुरता पुरेसा होता. कमली, थोडा कांदा मला चिरून दे, मी तिला म्हणालो. तिन मला भराभरा कांदा चिरून दिला. आणि ती हातातून घेऊन आली. मी चिरलेला कांदा घेताना तिचा हात हातात धरला आणि लवकर सोडलाच नाही. सोडा की माझा हात. ती माझा हात सोडउन घेत म्हणाली.
अंग तुझा हात फार मऊ आणि चांगला आहे. कमले. मी म्हणालो. मी मुलगी आहे, म्हटल्यावर मऊच असणार. ती म्हणाली आणि पुन्हा स्टोव्हपुढ जाऊन बसली. तस माझ लक्ष तिच्या गोऱ्यापान मांड्यावर गेल. इकडे म्हातारा दारूच्या नशेन चाचपडायला लागला होता. त्याची ती अवस्था बघून कमली म्हणाली, पूर करा त्यांना, आता अजिबात देऊ नका. नाहीतर रात्रभर ते न खाता तळमळत पडतील, अगोदरच काही खालेल नाही. तरीही म्हाताऱ्यान पेल्यात उरलेली सारी दारू एका घोटात संपवली आणि तो कोपरा धरून शांत बसला. कमले, भात झाला असला तर वाढ त्याला, मी तिला म्हणालो. अजून अवकाश आहे, ती स्टोव्हला पंप मारीत म्हणाली. म्हातारा तोंडाने हळूहळू काहीतरी वेड्यासारखे नशेत बरळत होता. मग मी उठून कमली जवळ गेलो. आणि तिच्या शेजारी बसलो. तसा मी पण दारूच्या नशेतच होतो.
(क्रमश:..)
