मी रोज पिरियडला त्या आल्यावर त्यांची डोक्यापासून ते पायाच्या तालव्य पर्यंत शक्य तितके निरीक्षण करत असायचो आणि मनातल्या मनात त्यांच्याबद्दल स्वप्न रचत असायचो कि हि बाई आपल्याला मिळाली कि किती बरे होईल. असे म्हणून स्वप्नात जायचो आणि त्यांची ती डार्क निळी साडी आणि त्या साडीपासून चम चम करणारे त्यांचे अंग, त्यातच त्यांच्या पदराची एक बाजू उघडी पडली कि देस्णारे त्यांचे गोरे गोरे पोट हे दृश्य खूपच सुंदर दिसायचे आणि मग मी घरी आल्यावर त्यांच्या नावाने हातभट्टी करीत असे. पण स्वप्नदेखील कधी काळी खरी होतात याचे प्रत्यंतर मला चांगलेच जाणवले आणि मला खरा खुरा अनुभव लिहून हैडोसला पाठवण्याची इच्चा झाली.
मी सध्या पदवीधर झालो असून नोकरी करतो. एकदा माझ्या कामासाठी मी नासिकला जायला निघालो आणि आमच्या स्तन्द्वर नासिकला जाण्यासाठी आमच्या बाई अगदी लकीली नासिक प्लात्फोर्म वर उभ्या होत्या. मला त्या मी शाळा सोडल्यानंतर फारच दिवसांनी म्हणजे पाच सहा वर्षांनी भेटल्या भेटल्यावर आमचे नुसते बोलणे झाले. म्हणजेच त्या म्हणाल्या कि इकडे कुठे, म्हंटले नासिकला जायचे आहे. आता काय करतोस? वगैरे आमची बोलणी झाली आणि तेवढ्यात गाडी आली. मी अगोदरच मनाशी विचार केलेला होताच कि माडंला आपल्या शेजारी बसवायचे म्हणून. कारण त्या एकट्याच होत्या आणि मलाही कधी नव्हे ती संधी चालून आली होती. मग काय, मी जागा धरली. आम्ही दोघेही शेजारी बसलो आणि गप्पा सुरु झाल्या. अगदी शाळेतल्या मुला मुलींच्या लफड्या पासून ते मोठ्या माणसांच्या प्रकरण पर्यंत चर्चा झाली. आमच्या गप्पा खूपच रंगल्या होत्या आणि त्यातच कमी जास्त ब्रेक लागणे वगैरे गोष्टी मुले दोघांचा एकमेकांच्या अंगाला अगदी नकळत स्पर्श होत होता आणि तशातच मी माडंला बोलून टाकले कि बाई तुम्ही मला खूपच आवडता. शाळेत सुद्धा माझे लक्ष तुमच्याकडे अगदी बारकाईने असायचे. बाई हसल्या. मला म्हणाल्या चाल चावट कुठला? त्या असे म्हन्त्ल्याबरोबर मी त्यांच्या शिवलेस ब्लौज्च्या गोर्या दंडाचा चिमटा काढला. त्यांनी हसून मला त्यांची संमती दर्शवली. त्यातच रात्र थोडी झाली होती. मी अगदी डेरिंग करून त्यांच्या खांद्यावर हाथ टाकला.
त्या काहीच बोलल्या नाहीत. फक्त म्हणाल्या कोणी पहिले तर? त्या एवडे म्हणाल्यावर जीवात जीव आला आणि माझे डेरिंग वाढतच गेले. मी गाडीत पाहून घेतले शेजारी कोणी ओळखीचे तर नाही ना? अर्थात रात्रच होती. लैठी बसचे विझलेले होते. तशातच मी प्रथम बाई गाल हातात घेऊन म्हणजेच गाल धरून गालगुच्या घेत होतो. त्यांच्या तोंडात हात देत होतो. इकडे एक हात त्यांच्या पदराखाली ठेऊन त्यांच्या पोटावर एक सारखा फिरवत होतो. त्यातच त्यांच्या फाठीवरच्या दोन पत्त्यांना पिळत होतो. चिमटे घेत होतो. त्या मला म्हणायच्या शशांक नको रे, मला खूप त्रास होतोय. आपण उतरल्यावर कुठेतरी जाऊ. आता मला फारच कसे तरी होतंय. मी म्हंटले हो ना. मी तरी काय करू. मला सुद्धा आवारात नाही ग. असे म्हणून तिला अरे तुरे करण्यास सुरवात केली आणि खर्या अर्थाने आमचे मिलन म्हणजे प्रेमची दोन्ही बाजूने सुरवात झाली.
मी सध्या पदवीधर झालो असून नोकरी करतो. एकदा माझ्या कामासाठी मी नासिकला जायला निघालो आणि आमच्या स्तन्द्वर नासिकला जाण्यासाठी आमच्या बाई अगदी लकीली नासिक प्लात्फोर्म वर उभ्या होत्या. मला त्या मी शाळा सोडल्यानंतर फारच दिवसांनी म्हणजे पाच सहा वर्षांनी भेटल्या भेटल्यावर आमचे नुसते बोलणे झाले. म्हणजेच त्या म्हणाल्या कि इकडे कुठे, म्हंटले नासिकला जायचे आहे. आता काय करतोस? वगैरे आमची बोलणी झाली आणि तेवढ्यात गाडी आली. मी अगोदरच मनाशी विचार केलेला होताच कि माडंला आपल्या शेजारी बसवायचे म्हणून. कारण त्या एकट्याच होत्या आणि मलाही कधी नव्हे ती संधी चालून आली होती. मग काय, मी जागा धरली. आम्ही दोघेही शेजारी बसलो आणि गप्पा सुरु झाल्या. अगदी शाळेतल्या मुला मुलींच्या लफड्या पासून ते मोठ्या माणसांच्या प्रकरण पर्यंत चर्चा झाली. आमच्या गप्पा खूपच रंगल्या होत्या आणि त्यातच कमी जास्त ब्रेक लागणे वगैरे गोष्टी मुले दोघांचा एकमेकांच्या अंगाला अगदी नकळत स्पर्श होत होता आणि तशातच मी माडंला बोलून टाकले कि बाई तुम्ही मला खूपच आवडता. शाळेत सुद्धा माझे लक्ष तुमच्याकडे अगदी बारकाईने असायचे. बाई हसल्या. मला म्हणाल्या चाल चावट कुठला? त्या असे म्हन्त्ल्याबरोबर मी त्यांच्या शिवलेस ब्लौज्च्या गोर्या दंडाचा चिमटा काढला. त्यांनी हसून मला त्यांची संमती दर्शवली. त्यातच रात्र थोडी झाली होती. मी अगदी डेरिंग करून त्यांच्या खांद्यावर हाथ टाकला.
त्या काहीच बोलल्या नाहीत. फक्त म्हणाल्या कोणी पहिले तर? त्या एवडे म्हणाल्यावर जीवात जीव आला आणि माझे डेरिंग वाढतच गेले. मी गाडीत पाहून घेतले शेजारी कोणी ओळखीचे तर नाही ना? अर्थात रात्रच होती. लैठी बसचे विझलेले होते. तशातच मी प्रथम बाई गाल हातात घेऊन म्हणजेच गाल धरून गालगुच्या घेत होतो. त्यांच्या तोंडात हात देत होतो. इकडे एक हात त्यांच्या पदराखाली ठेऊन त्यांच्या पोटावर एक सारखा फिरवत होतो. त्यातच त्यांच्या फाठीवरच्या दोन पत्त्यांना पिळत होतो. चिमटे घेत होतो. त्या मला म्हणायच्या शशांक नको रे, मला खूप त्रास होतोय. आपण उतरल्यावर कुठेतरी जाऊ. आता मला फारच कसे तरी होतंय. मी म्हंटले हो ना. मी तरी काय करू. मला सुद्धा आवारात नाही ग. असे म्हणून तिला अरे तुरे करण्यास सुरवात केली आणि खर्या अर्थाने आमचे मिलन म्हणजे प्रेमची दोन्ही बाजूने सुरवात झाली.