चटकन तिने पंखा ऑन केला. "आत्ता आत्ता पाणी" म्हणत स्वताभोवती गोल फिरणाऱ्या परक्या पोरीसारख्या पंख्याने स्वताभोवती फेर धरला. वाऱ्याचा मंद पुलकी हवेत नर्तक करू लागल्या. नकळत खोलीतला उबदारपणा एक छेद जाउ जगला चटकन तिने अंगावरची साडी फेडली आणि बाजूला दिवाणावर टाकून ती पर्कावारच बाथरूममध्ये शिरली. गिझरचे बटन दाबून ती बाहेर आली. वश बसिंवरच्या सुंदर कपाटातील आठ ब्रुश हातात घेऊन तिने दुसर्या हाताने कोलगेट पेस्ट धरली. किंचित दाबताच त्यातूनच पंढरी शुभ्र पेस्ट फसकन ब्रशवर आली. पेस्ट च्या गार स्पर्शाने आणि ब्रशवर लावण्दालेल्या पांढर्या शुभ्र पेस्टने तिच्या अंगावर गोड काटा आला. ती अंग अंग शहारली.
तिने वाश बेसिन्वरच्या आरशात पाहत स्वताच्या छबीला डोळा मारला पेस्ट नाका जवळ आणून एक दमदार श्वास तिने काळ रात्री घेतलेला होता. पटकन त्या आठवणीने तिच्या पाठीच्या मान्क्यून प्रचंड विद्युत प्रवाह वेगाने वाहत गेला.
भानावर येत तिने पेस्टला जीभ लावली. कालच्या रात्रीपेक्षा अगदीच वेगळीच ती खारट तुरट किंचित गरम लिबलिबीत चव आणि पेपर मिंटसारखी पण गोड चव. अंग अंग ती शहरात असतानाच तिने दात ब्रुश करायला सुरवात केली. कालच्या आठवणीने तिचे मन उल्हासित झालेले होते. अंगावर राहून राहून काटा फुलत होता.
आरशासमोर उभे राहून ब्रशिंग करत असताना ब्रशच्या दातावर मागेपुढे होणार्या स्पर्शाने गालाला होणारी चम्बुवर तिने एक हात फिरवला तिला मज्जा वाटली. चटकन तिला आठवले असाच स्पर्श अगदी लहान मुलाच्या त्वचेवर फिरवावा असा आणि तसाच तो स्पर्श तील प्रवीणच्या दोन मांड्यात तिने लोंबनाऱ्या त्या दोन गोट्यांचा खेळ खेळताना झाला होता.
इस्श्ह . गमतच मेली स्वताशीच लाजत तिने तोंडातला फेस पटकन बसिंमध्ये थुंकली. असाच फवारा आपल्या दोन्ही पायात खूप खूप कष्टानंतर पडलेला होता. खोल खोल गेलेला तो त्याचा दांडू आणि त्याचे ते दणके त्याच्या ओलसरपणा, त्याच्या शरीराचा भर आणि नकळतच कोणीतरी हूनकून केल्यावर हळू लागली तशी हळू लागणारी आपली कंबर. कमबरेच्यावर पडणारा तन त्याचे पायात पाय अडकवणे त्याच्या केसाळ छातीवर आपण कितीतरी वेळ हात फिरवीत होतो.
नकळत आपल्या डोळ्यापुढे अंधारी यायला लागली. सारे शरीर आखडू लागले. बंद केलेल्या पापण्याच्या आड आपण उंच उंच आकाशात फुलपाखरा सारखे उडत असल्याचे जाणवत होते. किती हलके वाटत होते आपणास .. आणि नकळतच आपल्या कंबरेची हालचाल वाढली. जमिनीतून भूकंपाचे धक्के बसू लागावे तसे धक्के आपली कंबर मारू लागली. आपली कंबर त्याच्या ओटी पोटाला चिकटू लागली.
नकळत आपले हात त्याच्या त्या दोन डेरेदार तेर्यावर फिरू लागले. त्याचे मागे-पुढे होणे, दोन पायात खोल खोल बसणारे दणके अजून हवेहवेसे वाटणारे आणि आपल्या हाताची बोटे एकमेकात कधी गुंतले आणि सार्या शरीरातील बाल एकवटून आपण त्याची कंबर दाबू लागलो. त्याक्षणी वाटत होते. प्रवीणने अजून जोरात दणके मारावेत. साऱ्या शरीराचा भार त्याने आपल्या शरीवर टाकावा.. आवेगाने त्याने आपल्याला मिठीत सामावून टाकावे.
आपण त्याला गच्च मिठी मारली. त्याने आपल्या शरीवर सारा भार टाकलेला होता. त्याच्या ओठावर आपण आपली जिभेने नक्षी काढत होतो. क्षणात त्याने त्याच्या जिभेचा शेंडा बाहेर काढला. आपली जीभ आणि त्याची जीभ एकमेकांना कुरवाळू लागल्या त्या त्याच्या खरखरीत जिभेने होणाऱ्या स्पर्शाने आपले अंग अंग शहारत होते.
चटकन आपण त्याच्या कामारेवरचा हात काढून मानेवर टाकला. एका हाताने त्याची कंबर दाबताच त्याच्या ओठावर आवेगाने ओठ ठेवले.
[क्रमश.]
तिने वाश बेसिन्वरच्या आरशात पाहत स्वताच्या छबीला डोळा मारला पेस्ट नाका जवळ आणून एक दमदार श्वास तिने काळ रात्री घेतलेला होता. पटकन त्या आठवणीने तिच्या पाठीच्या मान्क्यून प्रचंड विद्युत प्रवाह वेगाने वाहत गेला.
भानावर येत तिने पेस्टला जीभ लावली. कालच्या रात्रीपेक्षा अगदीच वेगळीच ती खारट तुरट किंचित गरम लिबलिबीत चव आणि पेपर मिंटसारखी पण गोड चव. अंग अंग ती शहरात असतानाच तिने दात ब्रुश करायला सुरवात केली. कालच्या आठवणीने तिचे मन उल्हासित झालेले होते. अंगावर राहून राहून काटा फुलत होता.
आरशासमोर उभे राहून ब्रशिंग करत असताना ब्रशच्या दातावर मागेपुढे होणार्या स्पर्शाने गालाला होणारी चम्बुवर तिने एक हात फिरवला तिला मज्जा वाटली. चटकन तिला आठवले असाच स्पर्श अगदी लहान मुलाच्या त्वचेवर फिरवावा असा आणि तसाच तो स्पर्श तील प्रवीणच्या दोन मांड्यात तिने लोंबनाऱ्या त्या दोन गोट्यांचा खेळ खेळताना झाला होता.
इस्श्ह . गमतच मेली स्वताशीच लाजत तिने तोंडातला फेस पटकन बसिंमध्ये थुंकली. असाच फवारा आपल्या दोन्ही पायात खूप खूप कष्टानंतर पडलेला होता. खोल खोल गेलेला तो त्याचा दांडू आणि त्याचे ते दणके त्याच्या ओलसरपणा, त्याच्या शरीराचा भर आणि नकळतच कोणीतरी हूनकून केल्यावर हळू लागली तशी हळू लागणारी आपली कंबर. कमबरेच्यावर पडणारा तन त्याचे पायात पाय अडकवणे त्याच्या केसाळ छातीवर आपण कितीतरी वेळ हात फिरवीत होतो.
नकळत आपल्या डोळ्यापुढे अंधारी यायला लागली. सारे शरीर आखडू लागले. बंद केलेल्या पापण्याच्या आड आपण उंच उंच आकाशात फुलपाखरा सारखे उडत असल्याचे जाणवत होते. किती हलके वाटत होते आपणास .. आणि नकळतच आपल्या कंबरेची हालचाल वाढली. जमिनीतून भूकंपाचे धक्के बसू लागावे तसे धक्के आपली कंबर मारू लागली. आपली कंबर त्याच्या ओटी पोटाला चिकटू लागली.
नकळत आपले हात त्याच्या त्या दोन डेरेदार तेर्यावर फिरू लागले. त्याचे मागे-पुढे होणे, दोन पायात खोल खोल बसणारे दणके अजून हवेहवेसे वाटणारे आणि आपल्या हाताची बोटे एकमेकात कधी गुंतले आणि सार्या शरीरातील बाल एकवटून आपण त्याची कंबर दाबू लागलो. त्याक्षणी वाटत होते. प्रवीणने अजून जोरात दणके मारावेत. साऱ्या शरीराचा भार त्याने आपल्या शरीवर टाकावा.. आवेगाने त्याने आपल्याला मिठीत सामावून टाकावे.
आपण त्याला गच्च मिठी मारली. त्याने आपल्या शरीवर सारा भार टाकलेला होता. त्याच्या ओठावर आपण आपली जिभेने नक्षी काढत होतो. क्षणात त्याने त्याच्या जिभेचा शेंडा बाहेर काढला. आपली जीभ आणि त्याची जीभ एकमेकांना कुरवाळू लागल्या त्या त्याच्या खरखरीत जिभेने होणाऱ्या स्पर्शाने आपले अंग अंग शहारत होते.
चटकन आपण त्याच्या कामारेवरचा हात काढून मानेवर टाकला. एका हाताने त्याची कंबर दाबताच त्याच्या ओठावर आवेगाने ओठ ठेवले.
[क्रमश.]
