""మందు బావుందా? రేపటి డోస్ ఇంకా మస్తుగా ఉంటుంది. రేపటి దాకా ఆగుతావా యీ రాత్రే వచ్చేస్తావా?" అంటూ ఏడ్రసు ఉన్న నా విజిటింగ్ కార్డ్ అతని చేతికిచ్చాను.
"డోసు ఎక్కువకాదంటే రాత్రి కే వస్తాను డాక్టర్.. మళ్ళీ రేపు పొద్దున్న దాకా అంటే నొప్పి ఎక్కువైతే?" అంటూ చిలిపిగా కన్ను కొట్టి "10 గంటల రాత్రికి వస్తాను. కుక్కలు లేవు కదా యింట్లో?" అని చెప్పి నా చెంపల మీద ముద్దుపెట్టుకొని వెళ్ళిపోయాడు అమర్.
అమ్మ నాన్న ఊళ్ళోనే ఉంటారు. నాన్నగారికి కలప వ్యాపారం. పెద్ద అంగడి. ఫది మంది నౌకర్లు. అమ్మకి ఒక్క క్షణం తీరిక ఉండదు యింట్లో. వచ్చే జనం పోయే జనం తో యిల్లు ఎప్పుడు సంత లాగా ఉంటుంది. నా చదువై రెండు సంవత్సరాలైంది. సిటీ కి చివర గా ఉండే ప్రాంతం చూసుకొని చిన్నగా క్లినికి పెట్టాను. అమ్మ నాన్న వచ్చి రెండు రోజులు ఉండి వెళ్ళిపోయారు. అప్పుడప్పుడు బెంగుళూరు లో సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనీ లో పనిచేసే తమ్ముడు వచ్చిపోతుంటాడు. నాకు సుమారుగా ముప్ఫై సంవత్సరాల వయసొచ్చింది. అమ్మ ఒకటే గొడవ పెళ్ళి చేసుకోమని. నాకు నా ప్రాక్టీస్ లో నిలదొక్కొకొని ఒక చిన్న నర్సింగ్ హోమ్ అయినా పెట్టాలని కోరిక. రెండు సంవత్సరాల నుంచి మంచి పేరు వచ్చింది నా పేషెంట్స్ దగ్గర. ఓపిక గా చూస్తానని, మంచి మందిస్తానని, వారు చెప్పింది వింటానని. ఇంకో రెండు సంవత్సరాలు కష్టపడితే నా కల ఫలించవచ్చన్న ధీమా వచ్చింది.
క్లినిక్ మూసేసి రవి తాళం చెవులు చేతికిచ్చి సైకిలి మీద వెళ్ళిపోయాడు. నేను కారు స్టార్టు చేసుకొని మైన్ రోడ్ జేరి ఇంటి దోవ బట్టాను అమర్ నా తలపులలో మెదులుతుంటే. ఇంత వరకు ఇలా ఎప్పుడూ అవలేదు. ఎంతో మంది పేషెంట్స్ ని చూసాను కానీ ఏ రోజూ ఆ భావమే లేదు. చదువుకునే రోజుల్లో కూడా రెండో సంవత్సరం ఎనాటమీ క్లాసు లో కూడా తోటి స్టూడెంట్స్ అంతా మర్మావయాల గురించి పాఠం నేర్చుకునే టప్పుడు ముసిముసిగా నవ్వుకోవడం, మగపిల్లలు, ఆడపిల్లలు ఒకరినొకరు కన్నుకొట్టుకోవడం లాంటి చిలిపి పనులు చేసినా నేను మాత్రం సీరియస్ గా ఉండేదాన్ని. చదువుకోవడానికొచ్చాము, నేర్చుకోవాలన్న తపనే తప్ప ఇంకో ధ్యాస ఉండేది గాదు. ఎవరైనా నా తో చిలిపిగా మాట్లాడడానికి ట్రై చేసినా విదిలించి కొట్టేదాన్ని. నన్ను అందరు ఐస్ మైడన్ (ICE=MAIDEN) అనే వాళ్ళు,
కారు డ్రైవ్ చేస్తూ అమర్ గురించే ఆలోచించ సాగాను. చూడడానికి చాలా సోబర్ గా, సంస్కారవంతుడి లాగా ఉన్నాడు. మంచి కుటుంబం నుంచి వచ్చినవాడై ఉంటాడనిపించింది అతని నమ్రత చూస్తే. ఏం చదువుకున్నాడో, ఏం ఉద్యోగం చేస్తాడో అన్న ఆలోచనల మధ్యనే యింటికొచ్చేసాను. సుమారుగా ఎనిమిదిన్నరైంది టైమ్. సన్నగా పై చినుకు పడుతోంది. కారు పార్క్ చేసి ఇంటి తాళం తీసాక గుర్తుకొచ్చింది వంట మనిషి అన్నం వండుకోవాలని చెప్పిన మాట. కూరలు అవీ చేసి వెళ్తుంది రోజు ఆమె. తను వచ్చాక అన్నం వండుకోవడం కానీ , చపాతీలు చేసుకోవడం కానీ చేస్తుంది తను. వేడి వేడి అన్నం తప్ప నేను వేరేది ముట్టను. అందుకే అలా ఏర్పాటు చేసుకున్నాను.
గబ గబా బట్టలు మార్చుకొని వంటగది లో కెళ్ళి రైస్ కుకర్ లో బియ్యం పెట్టి ఆన్ చేసి టీవీ ముందు చతికిల పడ్డను. మంచి పాత పాటలు వస్తుంటే వింటూ పేపర్ తిరగేసాను అరగంట పాటు. తొమ్మిదవుతుంటే లేచి టవల్ తీసుకొని స్నానానికి బయల్దేరాను. నలభై నిమిషాల పాటు తీరిక గా జలకాలాడి జుత్తు ఆరబోసుకుంటూ బెడ్రూ మ్ లోకి వచ్చి పల్చటి నీలి రంగు చీర, దానికి సరిపడ్డ జాకెట్ తీసుకొని కట్టుకున్నాను. జాకెట్ లోపల నా సళ్ళను బాగా పైకి తోసి కవ్వించేలే చేసే బిగుతైన తెల్ల బ్రా బిగించాను. చీర బొడ్డు కిందకు కట్టి జాకెట్ మొదటి హుక్కు తప్పించి అమర్ కోసం ఎదురుచూడసాగాను.
నా శరీరాకృతి గురించి చెప్పలేదు కదా మీకు. అమర్ ధ్యాస లో మర్చేపోయాను. నాది పెద్ద విరగదీసే సెక్సీ ఒళ్ళు కాదు కాని ఒక సారి చూస్తే మాత్రం "పిట్ట భలే ఉంది గురు" అని మాత్రం అనిపిస్తుంది మగవాళ్ళతో. 36 సైజు బ్రా వేసుకుంటాను నేను. అంటే నా సళ్ళ సైజు అర్థమైంది కదా! ఇంతవరకూ ఎవరి చేతులు పడలేదు వాటి మీద. అందుకనే బింకంగా పొగరుగానే ఉంటాయని చెప్పవచ్చు. సముద్రం కెరటాలు కోసిన ఇసుక లాంతి నడుం లేక పోయినా మంచి షేపే ఉంటుంది పాపం దానికి. ఒక్క సారి గిల్లుదామా అని పించే టంతటి మెత్తగా ఉంటుంది నా నడుం. నా అందానికి నా బొడ్డే హైలైట్. లోతుగా, గుండ్రంగా, చూడగానే వేలు పెట్టి తిప్పుదామా అనిపిస్తుంది. అందుకనే ఏదైనా ఫంక్షన్ కి వెళ్ళేటప్పుడు నా బొడ్డు బాగా కనిపించేటట్టు కట్టుకుంటా నా చీర ని. మగాళ్ళు చూసి కసెక్కిపోతుంటే ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ ఉంటాను అలాంటి సందర్బాల లో. పిర్రలు కూడా బాగా ఎత్తే. అప్పుడప్పుడు నాకే వాటిని నొక్కుకోవాలనిపిస్తుంది నా చేతుల తో. అదీ నా సంగతి.
డాక్టర్ ని గావడం తోటి నా తొడల మధ్య భాగాన్ని బాగా నీట్ గా ఉంచుకుంటాను నేను. వారానికి ఒక సారి సుబ్బరంగా రేజర్ పెట్టి షేవ్ చేసుకోవడం, ఒక ఫది నిమిషాల పాటు అద్దం లో దాన్ని చూసుకొని మురిసిపోవడం నా అలవాటు. కానీ నెల రోజులుగా అస్సరు తీరిక లేక పోవడం తోటి ఒక చిన్న సైజు గార్డె న్ లాగా తయారైంది అక్కడ. అనుకోకుండా నాలుగు రోజులు అమ్మ దగ్గరకి వెళ్ళి రావలసి రావడం, వచ్చాక ఊపిరి సలపకుండా పేషెంట్స్, అటు తరువాత క్లాస్ మేట్ నవీన్ పెళ్ళి హడావడి లో ఐదు రోజులు, ఇలా ఒక నెల పాటు తీరిక చిక్క లేదు నాకు. ఇప్పుడు అమర్ ని ఇంటికి రమ్మాన్నాను కూడా. కుర్రాడేమో కొత్త అంటున్నాడు. జడుసుకోడు కదా నా చిట్టడివి చూసి అని అనుకున్నాను. కానీ షేవ్ చేసుకోవడానికి మూడ్ రాక, జుత్తు ని మాత్రం చక్కగా ట్రిమ్ చేసాను అక్కడ.
ఫదవుతోందంటే మనస్సు లో కలవరంగా ఉంది. ఇంత రాత్రి మగవాడు నా యింటికి వస్తున్నాడని ఎవరైనా చూస్తారేమోనన్న భయం ఒక మూల, రాత్రి కి కాకుండా రేపు పగలే రమ్మని ఉండాలన్ని గిల్టీ ఫీలింగ్ మధ్య ఊగిసలాడింది నా మనసు. డైనింగ్ టెబుల్ మీద రెండు ప్ల్లేట్స్ పెట్టి అమర్ రాక కోసం చూస్తూ కూర్చున్నాను. ఒక పావు గంట తరువాత గేట్ చప్పుడైంది. నా గుండె వేగంగా కొట్టుకోవడం మొదలైంది. అతనే నేమో.. ఒక నిమిషానికి కాలింగ్ బెల్ మోగింది. ఉద్వేగంతో వెళ్ళి తలుపు తీసిన నాకు ఎదురుగా అమర్ తెల్లటి లాల్చీ పైజామ లో హుందాగా కనిపించాడు. రమ్మనట్టు ఆహ్వానిస్తూ బయటకు తొంగి చూసాను ఎవరైనా చూస్తున్నారేమోనని. వాన మూలంగా అందరూ తలుపులు బిగించుకొని ఇళ్ళల్లోనే ఉన్నారు. చీకటి చీకటిగా ఉంది.
నా వైపు నా డ్రెస్ వైపు ఓరగా చూస్తూనే యిల్లు అంతా పరికించి చూసాడు అమర్. కళ్ళ తోనే గదుల కొలతలు బేరీజు వేస్తున్నట్టనిపించింది నాకు అతని చూపు చూస్తే. కిచెన్ వైపు చూసి కళ్ళెగరేసినట్టు అనిపించింది. ఏమిటి ఈ కుర్రాడు యింత నిశితంగా పరిశీలిస్తున్నాడనిపించింది. గ్లాసు తో మంచినీళ్ళు అందిస్తే నా వేళ్ళు తాకే లాగా తీసుకొని నా వైపు చిలిపిగా చూసాడు.ఫది నిమిషాల పాటు పిచ్చాపాటీ కబుర్లయ్యాక "అన్నం తిందామా?" అని అడిగాను. అతను తను తెచ్చిన స్వీట్ పాకెట్ నా చేతికిచ్చి "దీని తో సహా" అన్నాడు. గలగలా నవ్వుతూ వడ్డించి యిద్దరం కూర్చొని భోజనం కానిచ్చాము. అతని మాట, వ్యవహారం చాలా కల్చర్డ్ గా వుందనిపించింది. భోజనం మాత్రం సుష్టుగా లాగించాడు కావలసినవి అడిగి మొహమాటం లేకుండా వేయించుకొని. తినడం కూడా చాలా నీట్ గా ఉంది.
నేను టేబుల్ క్లీన్ చేసి వంటిల్లు సర్ది వచ్చేదాకా అతను టీవీ చూస్తూ కూర్చున్నాడు. వచ్చి అతనికెదురుగా కూర్చొని అతని ఉద్యోగం గురించి ఆరా తీయడం మొదలుపెట్టాను. అమర్ తను ఆర్కిటెక్ట్ ను అని, రెండు సంవత్సారల క్రితమే ప్రాక్టీస్ మొదలెట్టానని చెప్పాడు. నా లాగానే అనుకున్నాను. ఇద్దరు అసిస్టెంట్లు ఉన్నారని, మైన్ సిటీ లో ఆఫీస్ పెట్టాడని ఆరు నెలల క్రితం పక్క కాలనీలో యిల్లు కట్టుకున్నాడని కూడా చెప్పాడు. నాన్న లేడుట. అమ్మ అన్నయ్య దగ్గర బొంబాయి లో ఉంటుందట. స్వఛ్చమైన బాచిలర్ అని (మధ్యాహ్నం దాకా!) చెప్పి అమ్మ సంబంధాలు చూడమని గోలచేస్తోందని కూడా చెప్పాడు.
మాటల్లో అతని నొప్పి ఎలా ఉందని అడిగాను. "నొప్పా, తలకాయ, యిప్పుడు అంతా తగ్గిపోయింది. మీ మందు బాగా పనిచేసింది" అంటూ నర్మగర్భంగా నవ్వాడు. "ఐతే రెండో డోస్ అవసరం లేదనమాట" అనంగానే "ఆ నొప్పికైతే అవసరం లేదు కానీ యింకో చోట నొప్పి తగ్గలంటే కావాలేమో మరి" అని తన గుండె వైపు చేయి చూపించాడు చిలిపిగా. సోఫాలో నా దగ్గరగా జరిగి నా భుజం చుట్టు చేయి వేసి దగ్గరకు తీసుకున్నాడు. మొహం మీద ముద్దుపెట్టి నా తల నిమురుతూ ఉంటే అతని లోని కాన్ఫిడెన్స్ నన్ను విస్మయురాలిని చేసింది. నా భుజాన్ని గట్టిగా నొక్కుతూ తన యద వైపు నన్ను హత్తుకుంటూ హీ మాన్ లాగా నన్ను పొదవి పట్టుకున్నాడు. ఎవ్వరికీ అందని నేను అతని బాహువుల్లో ఒదిగిపోయాను కిమ్మనకుండా. అతని ముక్కు నుంచి వస్త్త్తున వేడి గాలి నా మొహం మీద కొడుతుంటే పరవశించి పోయాను నేను.
అతను నా పెదాలను అందుకొని తన పెదాల తో ముద్దాడుతుంటే లతలాగా అల్లుకుపోయాను అమర్ ని. ఎంతో కాలంగా పరిచయమున్న వారిలాగా ఒకరినొకరు హత్తుకుపోయాము. అతని ఛాతి మీద నా చేతుల తో రుద్దుతుంటే
"డోసు ఎక్కువకాదంటే రాత్రి కే వస్తాను డాక్టర్.. మళ్ళీ రేపు పొద్దున్న దాకా అంటే నొప్పి ఎక్కువైతే?" అంటూ చిలిపిగా కన్ను కొట్టి "10 గంటల రాత్రికి వస్తాను. కుక్కలు లేవు కదా యింట్లో?" అని చెప్పి నా చెంపల మీద ముద్దుపెట్టుకొని వెళ్ళిపోయాడు అమర్.
అమ్మ నాన్న ఊళ్ళోనే ఉంటారు. నాన్నగారికి కలప వ్యాపారం. పెద్ద అంగడి. ఫది మంది నౌకర్లు. అమ్మకి ఒక్క క్షణం తీరిక ఉండదు యింట్లో. వచ్చే జనం పోయే జనం తో యిల్లు ఎప్పుడు సంత లాగా ఉంటుంది. నా చదువై రెండు సంవత్సరాలైంది. సిటీ కి చివర గా ఉండే ప్రాంతం చూసుకొని చిన్నగా క్లినికి పెట్టాను. అమ్మ నాన్న వచ్చి రెండు రోజులు ఉండి వెళ్ళిపోయారు. అప్పుడప్పుడు బెంగుళూరు లో సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనీ లో పనిచేసే తమ్ముడు వచ్చిపోతుంటాడు. నాకు సుమారుగా ముప్ఫై సంవత్సరాల వయసొచ్చింది. అమ్మ ఒకటే గొడవ పెళ్ళి చేసుకోమని. నాకు నా ప్రాక్టీస్ లో నిలదొక్కొకొని ఒక చిన్న నర్సింగ్ హోమ్ అయినా పెట్టాలని కోరిక. రెండు సంవత్సరాల నుంచి మంచి పేరు వచ్చింది నా పేషెంట్స్ దగ్గర. ఓపిక గా చూస్తానని, మంచి మందిస్తానని, వారు చెప్పింది వింటానని. ఇంకో రెండు సంవత్సరాలు కష్టపడితే నా కల ఫలించవచ్చన్న ధీమా వచ్చింది.
క్లినిక్ మూసేసి రవి తాళం చెవులు చేతికిచ్చి సైకిలి మీద వెళ్ళిపోయాడు. నేను కారు స్టార్టు చేసుకొని మైన్ రోడ్ జేరి ఇంటి దోవ బట్టాను అమర్ నా తలపులలో మెదులుతుంటే. ఇంత వరకు ఇలా ఎప్పుడూ అవలేదు. ఎంతో మంది పేషెంట్స్ ని చూసాను కానీ ఏ రోజూ ఆ భావమే లేదు. చదువుకునే రోజుల్లో కూడా రెండో సంవత్సరం ఎనాటమీ క్లాసు లో కూడా తోటి స్టూడెంట్స్ అంతా మర్మావయాల గురించి పాఠం నేర్చుకునే టప్పుడు ముసిముసిగా నవ్వుకోవడం, మగపిల్లలు, ఆడపిల్లలు ఒకరినొకరు కన్నుకొట్టుకోవడం లాంటి చిలిపి పనులు చేసినా నేను మాత్రం సీరియస్ గా ఉండేదాన్ని. చదువుకోవడానికొచ్చాము, నేర్చుకోవాలన్న తపనే తప్ప ఇంకో ధ్యాస ఉండేది గాదు. ఎవరైనా నా తో చిలిపిగా మాట్లాడడానికి ట్రై చేసినా విదిలించి కొట్టేదాన్ని. నన్ను అందరు ఐస్ మైడన్ (ICE=MAIDEN) అనే వాళ్ళు,
కారు డ్రైవ్ చేస్తూ అమర్ గురించే ఆలోచించ సాగాను. చూడడానికి చాలా సోబర్ గా, సంస్కారవంతుడి లాగా ఉన్నాడు. మంచి కుటుంబం నుంచి వచ్చినవాడై ఉంటాడనిపించింది అతని నమ్రత చూస్తే. ఏం చదువుకున్నాడో, ఏం ఉద్యోగం చేస్తాడో అన్న ఆలోచనల మధ్యనే యింటికొచ్చేసాను. సుమారుగా ఎనిమిదిన్నరైంది టైమ్. సన్నగా పై చినుకు పడుతోంది. కారు పార్క్ చేసి ఇంటి తాళం తీసాక గుర్తుకొచ్చింది వంట మనిషి అన్నం వండుకోవాలని చెప్పిన మాట. కూరలు అవీ చేసి వెళ్తుంది రోజు ఆమె. తను వచ్చాక అన్నం వండుకోవడం కానీ , చపాతీలు చేసుకోవడం కానీ చేస్తుంది తను. వేడి వేడి అన్నం తప్ప నేను వేరేది ముట్టను. అందుకే అలా ఏర్పాటు చేసుకున్నాను.
గబ గబా బట్టలు మార్చుకొని వంటగది లో కెళ్ళి రైస్ కుకర్ లో బియ్యం పెట్టి ఆన్ చేసి టీవీ ముందు చతికిల పడ్డను. మంచి పాత పాటలు వస్తుంటే వింటూ పేపర్ తిరగేసాను అరగంట పాటు. తొమ్మిదవుతుంటే లేచి టవల్ తీసుకొని స్నానానికి బయల్దేరాను. నలభై నిమిషాల పాటు తీరిక గా జలకాలాడి జుత్తు ఆరబోసుకుంటూ బెడ్రూ మ్ లోకి వచ్చి పల్చటి నీలి రంగు చీర, దానికి సరిపడ్డ జాకెట్ తీసుకొని కట్టుకున్నాను. జాకెట్ లోపల నా సళ్ళను బాగా పైకి తోసి కవ్వించేలే చేసే బిగుతైన తెల్ల బ్రా బిగించాను. చీర బొడ్డు కిందకు కట్టి జాకెట్ మొదటి హుక్కు తప్పించి అమర్ కోసం ఎదురుచూడసాగాను.
నా శరీరాకృతి గురించి చెప్పలేదు కదా మీకు. అమర్ ధ్యాస లో మర్చేపోయాను. నాది పెద్ద విరగదీసే సెక్సీ ఒళ్ళు కాదు కాని ఒక సారి చూస్తే మాత్రం "పిట్ట భలే ఉంది గురు" అని మాత్రం అనిపిస్తుంది మగవాళ్ళతో. 36 సైజు బ్రా వేసుకుంటాను నేను. అంటే నా సళ్ళ సైజు అర్థమైంది కదా! ఇంతవరకూ ఎవరి చేతులు పడలేదు వాటి మీద. అందుకనే బింకంగా పొగరుగానే ఉంటాయని చెప్పవచ్చు. సముద్రం కెరటాలు కోసిన ఇసుక లాంతి నడుం లేక పోయినా మంచి షేపే ఉంటుంది పాపం దానికి. ఒక్క సారి గిల్లుదామా అని పించే టంతటి మెత్తగా ఉంటుంది నా నడుం. నా అందానికి నా బొడ్డే హైలైట్. లోతుగా, గుండ్రంగా, చూడగానే వేలు పెట్టి తిప్పుదామా అనిపిస్తుంది. అందుకనే ఏదైనా ఫంక్షన్ కి వెళ్ళేటప్పుడు నా బొడ్డు బాగా కనిపించేటట్టు కట్టుకుంటా నా చీర ని. మగాళ్ళు చూసి కసెక్కిపోతుంటే ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ ఉంటాను అలాంటి సందర్బాల లో. పిర్రలు కూడా బాగా ఎత్తే. అప్పుడప్పుడు నాకే వాటిని నొక్కుకోవాలనిపిస్తుంది నా చేతుల తో. అదీ నా సంగతి.
డాక్టర్ ని గావడం తోటి నా తొడల మధ్య భాగాన్ని బాగా నీట్ గా ఉంచుకుంటాను నేను. వారానికి ఒక సారి సుబ్బరంగా రేజర్ పెట్టి షేవ్ చేసుకోవడం, ఒక ఫది నిమిషాల పాటు అద్దం లో దాన్ని చూసుకొని మురిసిపోవడం నా అలవాటు. కానీ నెల రోజులుగా అస్సరు తీరిక లేక పోవడం తోటి ఒక చిన్న సైజు గార్డె న్ లాగా తయారైంది అక్కడ. అనుకోకుండా నాలుగు రోజులు అమ్మ దగ్గరకి వెళ్ళి రావలసి రావడం, వచ్చాక ఊపిరి సలపకుండా పేషెంట్స్, అటు తరువాత క్లాస్ మేట్ నవీన్ పెళ్ళి హడావడి లో ఐదు రోజులు, ఇలా ఒక నెల పాటు తీరిక చిక్క లేదు నాకు. ఇప్పుడు అమర్ ని ఇంటికి రమ్మాన్నాను కూడా. కుర్రాడేమో కొత్త అంటున్నాడు. జడుసుకోడు కదా నా చిట్టడివి చూసి అని అనుకున్నాను. కానీ షేవ్ చేసుకోవడానికి మూడ్ రాక, జుత్తు ని మాత్రం చక్కగా ట్రిమ్ చేసాను అక్కడ.
ఫదవుతోందంటే మనస్సు లో కలవరంగా ఉంది. ఇంత రాత్రి మగవాడు నా యింటికి వస్తున్నాడని ఎవరైనా చూస్తారేమోనన్న భయం ఒక మూల, రాత్రి కి కాకుండా రేపు పగలే రమ్మని ఉండాలన్ని గిల్టీ ఫీలింగ్ మధ్య ఊగిసలాడింది నా మనసు. డైనింగ్ టెబుల్ మీద రెండు ప్ల్లేట్స్ పెట్టి అమర్ రాక కోసం చూస్తూ కూర్చున్నాను. ఒక పావు గంట తరువాత గేట్ చప్పుడైంది. నా గుండె వేగంగా కొట్టుకోవడం మొదలైంది. అతనే నేమో.. ఒక నిమిషానికి కాలింగ్ బెల్ మోగింది. ఉద్వేగంతో వెళ్ళి తలుపు తీసిన నాకు ఎదురుగా అమర్ తెల్లటి లాల్చీ పైజామ లో హుందాగా కనిపించాడు. రమ్మనట్టు ఆహ్వానిస్తూ బయటకు తొంగి చూసాను ఎవరైనా చూస్తున్నారేమోనని. వాన మూలంగా అందరూ తలుపులు బిగించుకొని ఇళ్ళల్లోనే ఉన్నారు. చీకటి చీకటిగా ఉంది.
నా వైపు నా డ్రెస్ వైపు ఓరగా చూస్తూనే యిల్లు అంతా పరికించి చూసాడు అమర్. కళ్ళ తోనే గదుల కొలతలు బేరీజు వేస్తున్నట్టనిపించింది నాకు అతని చూపు చూస్తే. కిచెన్ వైపు చూసి కళ్ళెగరేసినట్టు అనిపించింది. ఏమిటి ఈ కుర్రాడు యింత నిశితంగా పరిశీలిస్తున్నాడనిపించింది. గ్లాసు తో మంచినీళ్ళు అందిస్తే నా వేళ్ళు తాకే లాగా తీసుకొని నా వైపు చిలిపిగా చూసాడు.ఫది నిమిషాల పాటు పిచ్చాపాటీ కబుర్లయ్యాక "అన్నం తిందామా?" అని అడిగాను. అతను తను తెచ్చిన స్వీట్ పాకెట్ నా చేతికిచ్చి "దీని తో సహా" అన్నాడు. గలగలా నవ్వుతూ వడ్డించి యిద్దరం కూర్చొని భోజనం కానిచ్చాము. అతని మాట, వ్యవహారం చాలా కల్చర్డ్ గా వుందనిపించింది. భోజనం మాత్రం సుష్టుగా లాగించాడు కావలసినవి అడిగి మొహమాటం లేకుండా వేయించుకొని. తినడం కూడా చాలా నీట్ గా ఉంది.
నేను టేబుల్ క్లీన్ చేసి వంటిల్లు సర్ది వచ్చేదాకా అతను టీవీ చూస్తూ కూర్చున్నాడు. వచ్చి అతనికెదురుగా కూర్చొని అతని ఉద్యోగం గురించి ఆరా తీయడం మొదలుపెట్టాను. అమర్ తను ఆర్కిటెక్ట్ ను అని, రెండు సంవత్సారల క్రితమే ప్రాక్టీస్ మొదలెట్టానని చెప్పాడు. నా లాగానే అనుకున్నాను. ఇద్దరు అసిస్టెంట్లు ఉన్నారని, మైన్ సిటీ లో ఆఫీస్ పెట్టాడని ఆరు నెలల క్రితం పక్క కాలనీలో యిల్లు కట్టుకున్నాడని కూడా చెప్పాడు. నాన్న లేడుట. అమ్మ అన్నయ్య దగ్గర బొంబాయి లో ఉంటుందట. స్వఛ్చమైన బాచిలర్ అని (మధ్యాహ్నం దాకా!) చెప్పి అమ్మ సంబంధాలు చూడమని గోలచేస్తోందని కూడా చెప్పాడు.
మాటల్లో అతని నొప్పి ఎలా ఉందని అడిగాను. "నొప్పా, తలకాయ, యిప్పుడు అంతా తగ్గిపోయింది. మీ మందు బాగా పనిచేసింది" అంటూ నర్మగర్భంగా నవ్వాడు. "ఐతే రెండో డోస్ అవసరం లేదనమాట" అనంగానే "ఆ నొప్పికైతే అవసరం లేదు కానీ యింకో చోట నొప్పి తగ్గలంటే కావాలేమో మరి" అని తన గుండె వైపు చేయి చూపించాడు చిలిపిగా. సోఫాలో నా దగ్గరగా జరిగి నా భుజం చుట్టు చేయి వేసి దగ్గరకు తీసుకున్నాడు. మొహం మీద ముద్దుపెట్టి నా తల నిమురుతూ ఉంటే అతని లోని కాన్ఫిడెన్స్ నన్ను విస్మయురాలిని చేసింది. నా భుజాన్ని గట్టిగా నొక్కుతూ తన యద వైపు నన్ను హత్తుకుంటూ హీ మాన్ లాగా నన్ను పొదవి పట్టుకున్నాడు. ఎవ్వరికీ అందని నేను అతని బాహువుల్లో ఒదిగిపోయాను కిమ్మనకుండా. అతని ముక్కు నుంచి వస్త్త్తున వేడి గాలి నా మొహం మీద కొడుతుంటే పరవశించి పోయాను నేను.
అతను నా పెదాలను అందుకొని తన పెదాల తో ముద్దాడుతుంటే లతలాగా అల్లుకుపోయాను అమర్ ని. ఎంతో కాలంగా పరిచయమున్న వారిలాగా ఒకరినొకరు హత్తుకుపోయాము. అతని ఛాతి మీద నా చేతుల తో రుద్దుతుంటే
